Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Thijs Bouman, in 1995 geboren in Amsterdam, maar opgegroeid in een klein dorpje genaamd Westzaan. Op de middelbare school besloot ik na het kijken van veel films dat ik het ook zelf wilde proberen. Ik meldde mij aan voor het oriëntatiejaar op de Nederlandse Filmacademie, om zo veel mogelijk ervaring op set op te doen. Vervolgens heb ik mij aangemeld voor Regie Fictie op de Nederlandse Filmacademie en dit jaar studeer ik daar af."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Dat is tijdens het schrijfproces. Als dingen samenvallen of je opeens op een idee of een oplossing komt, kan dat bijna magisch zijn. In die fase heb je natuurlijk ook totale controle over de film, wat het fijnst is. Op set is het vooral een strijd om te proberen te genieten van het draaien en het niet te zien als een invuloefening of als iets wat tegen het voorbedachte plan inwerkt. Filmen is al zoveel plannen, het is fijn als alles gaat zoals je bedacht had. De leukste momenten zijn meestal als er onverwachte dingen gebeuren die nog beter zijn dan wat je van tevoren had kunnen bedenken."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"De film die ik nu aan het maken ben heet Donnie Mountain en vertelt het verhaal van een 29-jarige pornoster die last krijgt van een erectiestoornis. Ik wil een herkenbaar verhaal vertellen over prestatiedruk, identiteit en mannelijkheid binnen een vrij ongewone arena, namelijk de porno-industrie. Het zal een zwart-komische film worden met scènes die moeten schuren. Ik hou wel van het opzoeken van het ongemak in films en de momenten waarop je niet weet of je moet lachen of moet huilen."

Wat is jouw motivatie geweest om dat te doen wat je nu doet?

"Vroeger wilde ik altijd striptekenaar worden. Maar toen ik besefte dat dat wel een heel eenzaam beroep was en het het ook niet goed deed bij de meisjes besloot ik dat ik regisseur wilde worden. Ik keek al obsessief films en was bezig met verhalen schrijven dus dat leek me de logische stap. Ik merk dat ik het leuk vind om films te maken over kleine problemen die voor iets groters staan. Zo gaat mijn derdejaars film De Dood van een Tijgermoeder over een moeder die over lijken gaat om haar zoontje met VMBO-advies naar een hoger schoolniveau te tillen." 

"Hoe groot we dit soort ogenschijnlijk kleine problemen maken zegt volgens mij heel veel over de tijd waarin we leven en de dingen die we tegenwoordig van waarde schatten. Ik wil ook dat mijn personages altijd iets slechts in zich hebben. Het is sowieso niet leuk om te kijken naar iemand die alleen maar de juiste keuzes maakt, maar ik denk dat je best ver kan gaan in hoe unlikable personages in een film zijn. Ik denk namelijk ook dat er steeds meer behoefte is aan dit soort personages." 

"We leven in een tijd waarin we overspoeld worden door media. Het gevolg hiervan is dat film niet meer alleen maar als escapisme hoeft te werken wanneer we naar iemand anders willen kijken. Kijkers willen zich kunnen identificeren met imperfecte personages. Neem bijvoorbeeld een film als Joker. Je kan vinden van die film wat je wilt, maar dat zoveel mensen tegenwoordig blijkbaar behoefte hebben aan duistere personages en zo’n zwarte boodschap is natuurlijk super interessant."

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Ik denk dat mijn 'jongere ik' beter advies zou hebben. Ik zou willen dat hij tegen me zou zeggen dat ik meer zou moeten genieten van wat ik nu doe en minder moet zeiken."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Ik heb niet specifiek een prestatie waar ik trots op ben. Ik ben altijd heel erg trots als je met een team als een geoliede machine op de set staat te werken en iedereen het naar zijn zin heeft. Ik heb een zwak voor films waaraan je ziet dat de mensen het tijdens het draaien naar hun zin hebben gehad, dus ik hoop dat mijn films dat ook hebben."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Een beetje positiviteit. Je hoort de laatste tijd zoveel negatiefs over de Nederlandse film, maar ik denk dat dat ons niet zoveel verder gaat brengen. We leven volgens mij in een tijd waarin verhalen in beeld vertellen belangrijker is dan ooit. Daarnaast is het filmlandschap momenteel in transitie door alle groeiende streamingdiensten wat weer mogelijkheden biedt voor jonge makers. Er missen in mijn ogen momenteel nog heel veel verhalen in het Nederlands filmlandschap, maar dat is alleen maar fijn, want dan kunnen anderen en ik die gaten hopelijk opvullen."

Wat zouden regio’s als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Meer diversiteit in achtergrond, maar ook in locaties. We hebben misschien nog niet genoeg Nederlandse makers die het filmwiel opnieuw proberen uit te vinden omdat iedereen dezelfde achtergrond lijkt te hebben. Hier kunnen deze regio’s mogelijk een verschil maken."