Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Julia, 29 jaar oud en woon momenteel in het prachtige Haarlem. In 2014 ben ik afgestudeerd met de documentaire MR.JIM in de richting audiovisual design aan de Willem de Kooning Academie te Rotterdam. Vanwege de minor Critical Studies die ik er volgde, besloot ik dat ik verder wilde studeren in antropologie om zo mijn wereld te verbreden en de maatschappij 'kritisch' te kunnen benaderen en analyseren."

"In 2018 heb ik mijn master behaald in Sociale en Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit. Daarnaast ben ik van jongs af aan heel veel met muziek bezig, zo speel ik klassiek piano, zing en speel ik Mexicaanse en Spaanse muziek, speel cello en ben ik dagelijks bezig met het zoeken en ontdekken van nieuwe muziek uit voor mij nog onbekende genres of werelddelen."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Het meest geniet ik van de mensen die ik ontmoet, die met mij hun verhaal, hun visie en hun dromen willen delen. Ik ben erg voor verdieping in en verbinding tussen mensen, om kortzichtigheid, miscommunicatie of onbegrip tegen te gaan. Door antropologie met documentaire te combineren hoop ik op deze manier een dieper inzicht te geven over de personages, de cultuur en hetgeen dat ons allen verbindt naar voren te laten komen."

"Voor en tijdens mijn antropologisch veldwerk in Mexico heb ik Spaans leren spreken en heb ik Mexicaanse zangeressen leren kennen, die mij hun verhalen hebben verteld. Ook hebben we samen muziek gemaakt en is er op muzikaal vlak weer een heel nieuw boek opengegaan. Zo heb je verschillende genres in Mexico, van Son Jarocho uit Veracruz, Banda-muziek uit het Noorden, Reggaeton muziek, Salsa en Cumbia, maar ook veel SKA en hiphop. Ook heb ik veel geleerd over de geschiedenis van de Maya's, het koloniale tijdperk, de inheemse volkeren en de huidige politiek. Na het afronden van de master ben ik zelf nog twee keer teruggekeerd naar Mexico-Stad, om het onderzoek voort te zetten met het oog er een documentaire over te kunnen maken."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Momenteel ben ik samen met antropoloog en uitvoerend producent Roos Wonders en het Rotterdamse filmproductiehuis Rauwkost-Collective bezig met het crowdfunden voor de documentaire Ni Una Más (Not One More/Niet één (vrouwenleven) meer). De documentaire gaat over de zeven Mexicaanse zangeressen (de band Las Brujas en Vivir Quintana) die ik heb leren kennen in Mexico-Stad. Zij gebruiken hun muziek als middel om te protesteren tegen het geweld tegen vrouwen en de vrouwenmoorden die op grote schaal plaatsvinden in Mexico." 

"Mexico als staat faalt op meerdere vlakken om deze situatie te bestrijden en daarbij komt dat er haast geen gerechtigheid is door de enorme straffeloosheid in het land. Het gevolg is dat er allerlei burgerinitiatieven ontstaan. Zo zijn er de 'buscadores' (letterlijk vertaald: 'de zoekers') die met professionele zoekapparatuur zoeken naar vermiste personen of doden die niet zijn gevonden. Ook heb je het initiatief van de roze taxi's; taxi's door vrouwen, voor vrouwen. Doordat veel taxi's niet officieel staan geregistreerd is het voor vrouwen niet veilig zomaar een taxi in te stappen." 

"In Mexico-Stad groeit ook de groep feministen. Twee jaar geleden beperkte deze groep zich vooral in de LGBTQ+ community, waar ik me in bevond, maar sinds afgelopen jaar sluiten steeds meer vrouwen zich hierbij aan. Zo gingen er afgelopen jaar 80.000 vrouwen de straat op tijdens Internationale Vrouwendag en zong Vivir Quintana, één van de hoofdpersonages uit de documentaire, met een vrouwenkoor haar Canción Sin Miedo. Het nummer is sinds afgelopen maart al 1,7 miljoen keer bekeken en heeft veel vrouwen bewogen te gaan marcheren afgelopen maart."

"Daarnaast ben ik samen met Roos Wonders en webdesigner Dionne Emmelkamp een internationaal feministisch platform aan het opzetten, in het verlengde van de documentaire. Het platform is drietalig (Nederlands, Spaans en Engels) en de missie is om hier informatie omtrent feminisme te delen in de vorm van blogs en het delen en uitwisselen van muziek voor en door vrouwen, om door middel van creatief activisme mensen met elkaar te kunnen verbinden."

Wat is jouw motivatie geweest om Ni Una Más te gaan maken?

"Na al die tijd dat ik in Mexico-Stad ben geweest heb ik een band op kunnen bouwen met de zangeressen uit de documentaire Ni Una Más, waarvoor we dus nu aan het funden zijn, en andere vrouwen. Stuk voor stuk hebben zij mij hun persoonlijke verhalen en hun missie als feminist verteld. Ook hebben zij hun ervaringen gedeeld hoe het is om op te groeien in Mexico. Ik geloof dat zij in de metropool van zich hebben leren afbijten, wat mij in Nederland totaal niet op die manier is bijgebracht. Zelf heb ik het één en ander moeten meemaken, evenals vriendinnen uit mijn directe omgeving. Ik heb het idee dat we niet hebben geleerd hoe we van ons moeten afbijten. De krachtige vrouwen die ik daar heb ontmoet hebben mij in die zin veel geleerd en kracht gegeven en zullen nooit of te nimmer een blad voor hun mond nemen, wat ik nu ook absoluut niet meer ga doen."

"Ik hoop met de krachtige muziek en met de verhalen van deze vrouwen, die het thema 'vrouw zijn' op een universele manier raken, ook anderen te kunnen sterken. Juist hier in Nederland wordt vaak in mijn persoonlijke kringen gezegd: 'feminisme hebben we niet meer nodig, we zijn al allemaal gelijk'. Ik denk dat we wel een stuk verder zijn dan in Mexico, maar wil ook oproepen om elke vorm van ongelijkheid of onrechtvaardigheid te blijven bevechten. Ik hoop dat ik met hen samen het verhaal zowel hier, als in Mexico-Stad kan vertonen om bij te dragen aan het rimpeleffect van het feminisme."

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Het klinkt heel erg cliché, maar ik zou niet zozeer mijn jonge zelf advies willen geven. Wat is gebeurd is gebeurd en de ervaringen die ik heb gehad hebben mij gesterkt en zorgen ervoor dat ik mijn doelen en dromen wil waarmaken. Ik hoop eerder met ervaringen en verhalen iets bij te kunnen dragen aan het sterken van andere vrouwen."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Tijd nemen en maken om projecten en dromen te kunnen realiseren. Vaak kunnen er van allerlei redenen naar boven komen waarom iets anders belangrijker is zoals een huidige baan voor financieel welzijn, etentjes, gezelligheid, verplichtingen, etc. Maar als je geen tijd investeert in wat je echt wilt doen en waar je als mens het meest in kan groeien en bloeien, tja, dan kun je blijven dromen …"

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Op dit moment, op dit punt in het proces om de documentaire Ni Una Más gefund te krijgen, loop ik eigenlijk steeds tegen het feit aan dat er vanuit fondsen voornamelijk projecten worden gefinancierd die direct een link met Nederland hebben. Het is even zoeken hoe wij een documentaire die we gaan draaien in Mexico kunnen realiseren. Gelukkig zijn er wel veel mogelijkheden via feministische fondsen en platforms, dus zoeken we het meer in deze hoek."

Wat zouden regio’s als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Genoeg denk ik zo! Als je een wild idee hebt, creatief bent en iets moois wilt maken, is het goed om gelijkgestemden te vinden waarmee je als team iets moois kunt neerzetten. Film maken doe je samen, met een goed idee, tijd en doorzettingsvermogen, de rest volgt als het goed is. Wellicht op een wat ‘persoonlijk’/individueel vlak benaderd, maar ik denk dat er makers genoeg zijn en er voor iedereen een publiek is."