Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Juliette, 23 jaar en ben geboren en getogen in het dorpje Stompwijk. Momenteel woon ik al vijf jaar in het bruisende Utrecht waar ik Liberal Arts and Sciences heb gestudeerd in de richting neuropsychologie en criminologie. Toen ik klaar was met mijn studie dacht ik veel na over wat ik nou écht wilde doen en merkte ik op dat film maken me ontzettend aantrok." 

"Ik heb altijd al een sterke drang gehad om verhalen op een creatieve manier te vertellen. Het maken van documentaires is voor mij de manier om verhalen visueel te maken. Door verschillende workshops, cursussen en vooral dankzij heel veel enthousiaste mensen ben ik me gaan verdiepen in het 'verhalen vertellen'. Daarnaast volgde ik storytelling-cursussen, begon ik een podcast met een vriend en reisde ik het land af voor verschillende documentaire-workshops, waaronder de Writers Rooms van CineSud."

"Toen ik vorig jaar een werkervaringsplek deed bij het Nederlands Film Festival om dit in de praktijk te brengen, ontmoette ik mijn huidige producent, Fabiënne Jongenburger en zo ontstond het plan voor mijn allereerste documentaire en tevens mijn regiedebuut: In Het Donker Gezien."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Het maken van films is voor mij een uitlaatklep. Een manier om verhalen en gebeurtenissen die me opvallen in onze maatschappij op een creatieve manier te onderzoeken, visualiseren en over te brengen. Het maken van een documentaire biedt een kans om met veel verschillende en bijzondere mensen in gesprek te gaan en om op plekken te komen waar je anders nooit zou komen. Je dompelt je helemaal onder in een onderwerp, het is altijd wat anders en altijd iets nieuws. Het verveelt nooit. Ieder project is weer een nieuwe leerschool, waarbij je voor even in een andere belevingswereld stapt. Door open te staan voor verhalen ben je continu aan het leren: verhalen zijn er altijd en overal." 

"Daarnaast werk je als crew samen vanuit een intrinsieke motivatie om een project te maken, en dat vind ik juist zo ontzettend mooi eraan: een groep mensen bij elkaar, die dezelfde passie deelt en het heel belangrijk vindt om een verhaal te vertellen."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Momenteel ben ik samen met producent Fabiënne Jongenburger en een geweldig team bezig met de crowdfunding van de documentaire In Het Donker Gezien. In Het Donker Gezien onderzoekt de zintuiglijke ervaring van het blind zijn met de focus op blind zijn als kracht: hoe je als blind persoon méér kunt gewaarworden, hoe je het blind zijn als kracht kunt inzetten en hoe, bij het wegvallen van je zicht, de andere zintuigen nog belangrijker worden." 

"De documentaire vertelt het verhaal van vier personages die het blind zijn eigen hebben gemaakt: het stel Yany en Tinah en de zusjes Sandra en Marjoke. Yany en Tinah zijn echte daredevils: ze deden mee aan de paralympics blind skiën, sprongen zonder te zien uit een vliegtuig, en hebben hun eigen blindenexpositie, In Het Donker Gezien, opgebouwd. In deze expositie kunnen zienden zich meer bewust kunnen worden van de kracht van de andere zintuigen in het donker."

"Sandra en Marjoke hebben door op te groeien met blinde ouders een bijzondere opvoeding gehad. Sandra was de énige ziende uit haar familie en fungeert als de ogen van haar gezin. Dit zorgt voor een vorm van puurheid en authenticiteit die opmerkelijk is. Daarnaast betrekken we onze doelgroep in de documentaire door twee ziende jongeren op date te laten gaan in het donker. Als het visuele wegvalt, op basis van wat beoordelen ze elkaar dan nog?" 

"Deze unieke verhalen worden in de documentaire gebundeld en laten zien hoe beperkingen in het leven kunnen worden omgezet in positiviteit. Een les over daadkracht en optimisme, een ode aan de andere zintuigen en een onderzoek naar de blinde belevingswereld, om zo ook als ziende persoon in het donker te leren zien."

Wat is jouw motivatie geweest om deze documentaire te gaan maken?

"Al van kinds af aan was ik bezig met het vertellen van verhalen. Ik had een eigen stripboek waar klasgenootjes op geabonneerd waren en tekende en bedacht wekelijks nieuwe verhalen. Ik wilde vroeger altijd schrijver worden. Vorig jaar vielen opeens de puzzelstukjes op hun plek toen ik ontdekte dat film maken, en specifiek documentaires, een ontzettend mooie manier is om verhalen te vertellen. Documentaire maken is een unieke combinatie van inhoud, creativiteit en maatschappelijke betrokkenheid. Ik vind het heerlijk om me per project weer te verliezen in een nieuw onderwerp en te leren van de personages, crew en professionals in het vakgebied."

"De motivatie voor In Het Donker Gezien ontstond toen Fabiënne en ik zelf ervaarden hoe het is om blind te zijn. We gingen op bezoek bij de blinden-experience van onze personages Yany en Tinah. Daar realiseerden we ons hoe weinig we eigenlijk wisten over de belevingswereld van blinden en slechtzienden. Vanaf dat moment wisten we: hier moet een documentaire over komen, want we willen dit bijzondere verhaal met zo veel mogelijk mensen delen."

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Als ik de jongere Juliette een advies moest geven, zou ik vooral zeggen: blijf doen wat je leuk vindt. Laat je niet leiden door bepaalde verwachtingspatronen, het is nooit te laat om iets nieuws te leren (ook niet als je al een studie in een andere richting hebt afgerond, zoals ik zelf heb ervaren). Ik geloof er sterk in dat alles mogelijk is wanneer je iets écht wilt. Doe wat goed voelt en sta altijd open voor nieuwe avonturen, ook als je ze niet ziet aankomen."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Ik ben het meest trots op ons huidige project, In Het Donker Gezien, omdat ik er veel van heb geleerd. Het is mijn allereerste echte documentaire. De samenwerking met Fabiënne als producent, waarbij het creatieve proces en de productionele tak vaak in elkaar overvloeien, is ontzettend leuk en leerzaam. Wat begon als een idee ruim een jaar geleden wordt nu werkelijkheid. Hoe ontzettend gaaf is dat! Van het opzetten van het idee, het schrijven en eindeloos herschrijven, van het filmplan, de samenwerking met een hele professionele crew tot de realisatie: ik vond het fantastisch om het proces van A tot Z door te lopen en zal dit altijd mee kunnen nemen naar een volgend project."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Tijdens het maken van In Het Donker Gezien merkten Fabiënne en ik dat er weinig films met audiobeschrijving beschikbaar zijn voor blinden en slechtzienden. Daardoor kunnen zij helaas slechts een selectie van het filmaanbod kijken, waardoor ze veel mislopen. Films zouden voor iedereen toegankelijk moeten zijn. In Nederland moeten er nog veel stappen gezet worden om deze toegankelijkheid te bereiken en daarmee meer rekening te houden met blinden en slechtzienden in het algemeen. Wij denken dat het Nederlandse filmlandschap grote stappen kan zetten door meer films met audiobeschrijving uit te brengen en daarnaast meer films te maken rondom deze thematiek."

Wat zouden regio’s als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Ik denk dat juist deze regio's ontzettend interessant zijn voor film. Een filmmaker die ik ontmoette in Friesland werkte bijvoorbeeld aan een documentaire over oranjekoeken. Zelf had ik hier nog nooit van gehoord. Juist deze stukken cultuur moeten behouden blijven en ik denk dat film een mooie manier is om thema's, filmmakers en culturele uitingen uit deze regio's een podium te bieden in het filmlandschap."