Onverwacht
Een verrassingselement komt per definitie onverwacht. Dat werkt in het geval van Parasite goed. Maar groot is de frustratie als bij een detective alle kandidaten verdacht worden gemaakt en de echte dader vlak voor het einde uit het niets opduikt, iemand die we nog niet gezien hadden. Dan voelen we ons bij de neus genomen. We zijn buiten spel gezet. Het verrassingselement wordt een bron van ergernis.
Tot slot nog de horrorfilm. Iemand dwaalt door een donker huis, je verwacht om elke bocht een spook of seriemoordenaar en net als je het niet meer verwacht, slaat het noodlot toe. Het verrassingselement wordt als het ware uitgesteld, om je dan alsnog te verrassen, waardoor de verrassing nog groter wordt. Een beproefd verrassingselement is ook wanneer de booswicht gedood lijkt. Iedereen haalt opgelucht adem, het is voorbij. Maar dan blijkt de schurk toch nog in leven en in staat om iedereen de stuipen op het lijf te jagen, voordat hij echt het loodje legt.
The Master of Suspense, Alfred Hitchcock, legde eens uit wat hij onder suspense verstond. Hij gaf als voorbeeld twee mannen die aan een tafeltje zitten te praten terwijl er een koffer naast hen staat. Dan explodeert het koffer ineens, de kijkers zijn verrast, schrikken. Dat verrassingselement duurt ongeveer 10 seconden. Maar als je de scene filmt terwijl je het publiek laat weten dat er een bom in dat koffer zit, wordt de spanning tijdens het gesprek ondragelijk. Een klok tikt weg, je zoomt in op het koffer. Het wordt zo lang mogelijk gerekt. En dan gaat de bom niet af. De verassing is compleet, omdat je de spanning tot een eindconclusie wil zien komen, maar die komt niet. Helaas was het wijsheid achteraf, want de meester moest toegeven dat hij een dergelijke scene ooit letterlijk had verknald door de bom toch af te laten gaan.
0 Reacties