Kun je iets over jezelf vertellen?

"Mijn naam is Benno Geurts, 23 jaar, geboren in Tilburg maar opgegroeid in Eijsden, een Zuid-Limburgs dorpje tegen de Belgische grens. Op dit moment studeer ik af als regisseur en scenarist aan de HKU met mijn korte film Frost. Een film die al twee jaar rond spookt door mijn hoofd, maar nu eindelijk tot uitvoering komt."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Lastig om te zeggen. Mijn eerste reactie zou zijn dat ik het meest van de pre-productie hou omdat dat een moment is waarop je nog eindeloos kan fantaseren. Er hoeven nog geen concessies gedaan te worden, dat komt later pas. Maar het moment van draaien is ook ontzettend mooi. Het is bijzonder om te zien hoe de crew de fantasieën van het pre-productie proces werkelijkheid maken."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Dit jaar studeer ik dus af met mijn korte thriller-drama film Frost waarvoor we nu druk aan het crowdfunden zijn op Voordekunst. Het wordt een film over de nasleep van een onvoorstelbare gebeurtenis. In de vorm van een meeslepend en raadselachtig verhaal zien we Wanders terugkeer naar zijn geboortedorp terwijl we er gaandeweg achter komen wat voor iets gruwelijks hij heeft moeten doen om te overleven. Hij is namelijk gaan reizen met zijn vriendin Hannah, maar is als enige teruggekeerd. In plaats van omarmd te worden door de mensen in zijn omgeving is er niemand voo hem. En al vrij snel wordt duidelijk dat hij niet welkom is op haar begrafenis."

"Het scenario is zo goed als af, dus op het moment zijn we druk bezig met het kunnen uitvoeren ervan. Dat gebeurt op creatief vlak, zoals het maken van de decoupage samen met de cinematograaf Gijs ten Den, die samen met mij afstudeert. Maar ook voornamelijk op productioneel vlak, omdat het maken van een film helaas veel geld kost. Daarom zijn we druk bezig geldschieters te kunnen vinden die helpen met de realisatie van de film."

Wat is jouw motivatie geweest om Frost te maken?

"Ik ben een vrij intuïtieve maker. Een verhaal komt voort uit een plots idee of beeld dat ik in mijn hoofd heb waarop ik ga voortborduren. Hetzelfde geldt voor Frost dat een product is van heel veel gedachtenspinsels na het “zien” van een beeld van een astronaute op een verlaten zand-planeet. Ik raakte gefascineerd door mijn eigen verhaal, hoe gek dat ook mag klinken, en in de loop van tijd ben ik de film in mijn hoofd gaan vormgeven. Al vrij snel zie ik het dan voor me en kan ik bepaalde scènes volledig voelen. Het is niet vaak dat ik te werk ga vanuit een bepaald maatschappelijk idee. Het ‘wat wil je ermee vertellen’ en ‘waarom dit verhaal’ komt gedurende het proces."

"In de loop der tijd ben ik er achter gekomen dat de film gaat over een van mijn grootste angsten. Het buitengesloten worden door je omgeving waardoor je helemaal alleen eindigt. Frost is dus mijn grootste nachtmerrie. In zijn essentie gaat dat natuurlijk over de angst om eenzaam te worden. Ik denk dat ik dit gevoel deel met veel jongeren. Helaas lijkt het woord eenzaamheid bijna hand in hand te gaan met mijn generatie."

Stel je krijgt de kans je 'jongere ik' zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Pak een camera en ga lekker filmen! De fascinatie voor film heeft altijd in mij gezeten maar is pas sinds de HKU tot uitvoering gekomen. Ik zou willen dat ik eerder begonnen was. Al moet het op mijn 23e natuurlijk nog pas allemaal beginnen."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"De afgelopen jaren op de HKU heb ik gemerkt dat de film die je in het begin je hoofd hebt zitten uiteindelijk niet de film is die je hebt gemaakt. Dat kan een ongelooflijk frustrerend en pijnlijk proces opleveren. Bij bijna al mijn projecten baalde ik achteraf van dat het niet helemaal was geworden wat ik me voorgesteld had. Vorig schooljaar heb ik samen met een aantal medestudenten, waaronder Gijs de cinematograaf van Frost, een campagne-video gemaakt voor Veilig Thuis die werd ingezet tijdens de Week tegen Kindermishandeling. Voor het eerst had ik een trots gevoel over een project dat ik gemaakt had en ben ik nog steeds blij met het eindresultaat. Ik denk dat deze campagne het dichtst bij de film kwam die ik in mijn hoofd had."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Er zijn heel veel dingen die ik mis in het Nederlandse filmlandschap. Maar als ik één ding zou noemen, dan vind ik dat veel films er saai uit zien. Dan heb ik het echt over de daadwerkelijke vorm. Vaak lijkt het alsof makers hierin geen risico in durven te nemen, terwijl het zoveel toevoegt aan de ervaring van de film. Ik heb geen zin om het alledaagse, perfecte Nederland te zien. Geef me wat spannends! Daarom vind ik een film als Rundfunk: Jachterwachter vorm-wise ongelooflijk geslaagd."

Wat zouden regio's als bijv. Limburg, Zeeland en Friesland toe kunnen voegen aan de Nederlandse filmwereld?

"‘De provincie’ heeft zoveel ongelooflijk interessante verhalen die ik helaas niet terug zie in het huidige filmlandschap. Ik sta volkomen achter de verandering die op dit moment gaande is om een inclusiever beeld van Nederland te laten zien. Maar de regio’s buiten de Randstad worden overgeslagen lijkt het. Mensen hebben vaak geen idee van de verschillende culturen die Nederland heeft. Het is dan ook een doel voor mij als maker verhalen te vertellen die zich daar afspelen, in al zijn volle glorie; met soms lastig te verstane accenten, met de ‘nuchtere’ kijk op het leven van personages in een wereld die gecompliceerder is dan het lijkt en met verhalen die in Randstad niet kunnen verteld worden."