Actrices over het vak

De klassieke definitie van een acteur betreft ‘iemand die een personage uitbeeldt in een rollenspel of verhaal.’ Het acteren heeft zich in de loop der jaren, in navolging van de ontwikkeling in de cinema zelf, ontwikkeld van statisch en toneelmatig naar meer dynamisch spel. Onder andere de introductie van de geluidsfilm, nieuwe camera’s en digitale effecten hebben de acteur gedwongen anders tegen zijn of haar vak aan te kijken. Tegenwoordig zorgt de 3D- en VR-techniek voor een compleet nieuwe ervaring voor de acteur.

“Zo laat je beesten nog niet aan hun lot over!”

“Ik heb wel eens omstandigheden meegemaakt waarvan ik dacht: zo laat je beesten nog niet aan hun lot over.” “Op het toneel acteer je vanuit jezelf naar buiten toe, gespreid in de breedte. Voor een camera doe je precies het tegenovergestelde: je richt je emotie op één punt, in de engte, meer gesloten. Daar kun je niet breed spelen, want dan verdwijnt het buiten beeld. De emoties zijn even hard gebald maar op een enkel punt gericht.” Henriëtte Tol

“Je wordt [in internationale producties] erg apart gehouden. Je wordt meteen na de opname naar je caravan geleid en pas weer opgehaald als je voor een nieuwe opname nodig bent. Ik heb nog steeds de prettigste herinneringen aan de films die ik in Nederland heb gedaan, voornamelijk door het ‘team-work’-gevoel.” “Natuurlijk stort je niet alles leeg in de eerste take. Dat kan ook niet, omdat een scène wordt opgebouwd uit totalen, mediums en close-shots, je moet het steeds weer kunnen overdoen. Je moet dus absoluut weten wat je aan het doen bent, ook voor de continuïteit. Het is een vereiste dat je je bewust bent van elke beweging, van elke pauze en van elk dingetje dat je doet.” Renée Soutendijk

“Vroeger had ik altijd het gevoel dat ik gezellig moest meedoen en ook een toepje moest leggen. Ik was eigenlijk meer bezig andere mensen te behagen dan me aan mijn rol te wijden. Dat doe ik niet meer, dat gaat ten koste van mijn werk.” “De druk wordt zwaarder naarmate je dit werk langer doet, er wordt meer van je verwacht en je hebt zelf de ambitie steeds beter te worden. [Ik] kan niet iets in mijn eentje creëren, ik heb de feed-back van die mensen nodig, als zij niet tot mijn familie gaan behoren, durf ik niet te spelen. Zonder drie crew maak ik geen film.” Monique van de Ven