In gesprek met Kim de Bis

Wie is Kim de Bis?

“Ik ben Kim de Bis, 25 jaar, woon in Venlo en ben geboren in Vlissingen. Aangezien ik in Venlo woon vanaf mijn vijfde voel ik me op en top Limburger. In 2015 heb ik mijn Bachelor of Design gehaald, in de richting Filmisch Beeld. Dit was aan de Hogeschool Zuyd te Maastricht. Sinds kort ben ik begonnen met een eigen onderneming, waarin ik mijn ei kwijt kan. Voornamelijk camerawerk en editing. Sinds enkele maanden ben ik bezig met een nieuw eigen filmproject: de korte documentaire De nieuwe Limburger.”

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

“Camerawerk vind ik geweldig. Het lekker bezig zijn en het zoeken naar de juiste shots voor het verhaal, juiste compositie, actie, beweging, etc. Editing kan ik ook zeer van genieten. Door te puzzelen kom je tot de juiste structuur voor je verhaal zodat je de juiste snaar weet te raken. Een edit is nooit af, toch probeer ik altijd door te gaan tot ik zelf dat kippenvel momentje heb. Dan weet je dat het goed zit. Ten slotte kan ik echt genieten bij oplevering van een productie. Daar waar de prestige van het harde werk naar voren komt, en je met trots op het werk terug kan kijken. Dat geeft echt voldoening.”

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

De nieuwe Limburger is een project dat is ontstaan vanuit CineSud Talent. Dit jaar werd specifiek gezocht naar een documentaire met als thema ‘nieuwe Limburgers’. Dit thema intrigeerde mij en ik besloot meteen hier iets mee te doen. Juist omdat dit thema in eerste instantie zo ver van mij afstond. Ik kende op dat moment nog geen enkele vluchteling, waardoor het veel vragen opriep bij mij. Tijdens mijn reseach stuitte ik op zoveel dingen dat het idee dat ik hier iets mee wilde doen alleen maar sterk werd. Sterker nog: ik voelde dat ik hier iets mee moest doen.”

“Tijdens mijn research leerde ik Ola kennen. Haar verhaal wist mij meteen te ontroeren. Ze heeft zoveel meegemaakt, maar weet alles toch op een positieve manier te bekijken. Ik besefte toen dat dit een enorm gevoelig onderwerp is en tegelijkertijd ook erg confronterend. Ik ontwikkelde een band met haar waardoor het me ook persoonlijk raakte, terwijl ik er voorheen liever niet over nadacht. De korte documentaire De nieuwe Limburger laat een stukje zien uit het leven van Ola Kayali. Het is een aangrijpend verhaal, tussen droefheid en vreugde in haar integratieproces. Ola wil graag opgaan in de Venlose gemeenschap. Haar actieve houding en positieve kijk op het leven helpen haar hierbij en geven haar mooie momenten en bieden mogelijkheden.”

Wat is jouw motivatie geweest om dat te doen wat je nu doet?

“Documentaire vind ik een super gaaf medium. Er komen altijd situaties op je pad, die onverwachts zijn. Soms is dit vervelend, soms juist goed. Dit maakt het extra spannend. Wat ik mooi vind aan dit project, is dat het gaat over een écht persoon, over haar eigen verhaal. Wat ik mij als maker vooral moet afvragen is waar ik naar op zoek ben in elke scene: wat ik wil vertellen, hoe vertel ik dit en waarom?”

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ advies te geven, wat zou dat dan zijn?

“Hetzelfde advies als dat ik al heel vaak heb gehoord: twijfel niet zoveel aan jezelf, want je hebt meer in je mars dan je denkt. Vooral fouten durven maken en leren. Dat is de enige weg naar meer ervaring. Maak films waar je achter staat, vanuit je hart. Zo haal je het maximale uit de productie.”

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

“Mijn afstudeerfilm Grip. Een experimenteel project waarin dans en poëzie versmelten. Een project waardoor ik mij ben gaan realiseren dat ik meer in me heb dan dat ik voorheen dacht. Met de film won ik tot mijn eigen verbazing een hoofdprijs tijdens het Euregionaal Jeugdfilmfestival en werd ik tot Beste Jonge Maker uitgeroepen tijdens het Limburg Film Festival.”

Zijn er ontwikkelingen waar je momenteel naar uitkijkt?

“Ik kijk momenteel het meest uit naar dit project, De nieuwe Limburger. Momenteel zijn er alweer zoveel dingen in beweging bij mijn hoofdpersoon, dat er steeds weer dingen veranderen voor het verhaal van de film. Dit maakt ook mij steeds meer nieuwsgierig naar het eindresultaat.”

Welke uitdagingen of kansen zie jij voor onze filmregio?

“Ik geloof dat in Limburg vele mooie verhalen liggen, en ook genoeg mensen zijn met een groot talent om mooie verhalen te verbeelden. Ik krijg het idee dat dit steeds meer naar buiten komt. Dat is maar goed ook, want dat mag gezien worden. Er zijn genoeg makers in Limburg waar we trots op mogen zijn. Daarom moeten we vooral doorgaan met het verspreiden van mooie verhalen in de regio.”