In gesprek met Luciënne Venner

Wie is Luciënne?

"Ik ben Luciënne Venner, 27 jaar en komt uit Baexem. Momenteel negen jaar woonachtig in Amsterdam. Hier verhuisde ik naartoe toen ik performances ging doen. Daarnaast werkte ik in de filmwereld, voornamelijk in het art-department. Ik trad als op performance-kunstenaar in kunstgalerijen in een duo. Nadat ik samen met Kim de Weijer een performance op de Biënnale voor moderne kunst in Moskou had gedaan, besloot ik toch nog de Gerrit Rietveld Academie te gaan doen om me nog meer conceptueel te ontwikkelen. Vanaf toen ben ik als performance-kunstenaar films gaan produceren, schrijven en regisseren. Daarnaast geef ik nog steeds live-optredens. Het is maar net waar het ‘idee’ om vraagt ..."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Ik geniet bij het maken van films vooral van het moment dat de film niet meer van ‘mij’ is, maar van ‘ons’. Het lijkt alsof de film dan een nieuw leventje is, een nieuw ‘iets’, dat wij dan samen bezielen, samen voeden. Het moment dat ik dit gevoel had bij mijn huidige filmproductie kan ik me nog precies herinneren. Verder ga ik er niet te veel op in ... het raakte me diep. Als ik er weer aan denk, word ik er wel een beetje emotioneel van. De mensen waarmee ik werk zijn echt heel bijzonder."

"Als ik een live-performance geef, dan deel ik het meestal alleen met mijn publiek, maar het hele proces van maken tot uitvoeren ligt vaak heel diep in mezelf. En het gevoel van het gesamtkunstwerk ligt er dan veel minder. Hoewel het live-performen ook wel heel veel zelfde momenten kent als het ‘op de set’ staan, het moment waar alles klopt, waar alles samen komt. De verschillende energieën liggen toch qua gevoel verankerd in een ander gebied."

Waar ben je momenteel mee bezig?

"Momenteel zit ik vol in de pre-productie van Me and Moresnet. In deze film die ik schrijf, produceer, regisseer en acteer ondergaat het hoofdpersonage Sophia een gedaantewisseling tijdens haar reis naar vrijheid. Ze gaat op reis naar Moresnet. Deze vergeten vrijstaat Neutraal-Moresnet bestond tussen 1816 en 1918 en lag bij het huidige drielandenpunt bij Vaals, tussen Nederland, Duitsland en België. In deze metamorfose zal Sophia zich tijdelijk bevinden in het lichaam van haar alter-ego Miena. Miena is een droom van Sophia, noch werkelijkheid noch fantasie. In Me and Moresnet breng ik een ode aan mijn oorsprong. Me and Moresnet gaat over verlangen, veranderlijkheid en vrijheid van identiteit. Daarnaast treed ik ook op in de film met een nieuw nummer dat ik samen maak met Jeroen Echter en zal ik deze performance ook live optreden in de zomermaanden."

Wat is jouw motivatie geweest om te doen wat je nu doet?

"Van jongs af aan was ik altijd al bezig met identiteit en de transformaties daarvan. Dat uitte zich in verschillende vormen, zoals bijvoorbeeld in het uiterlijk, maar ook op een filosofische manier door vragen te stellen bij wat ‘normaal’ is. Maar vooral ook door te denken over wie wij als mensen zijn en waar dingen vandaan komen. Over hoe een emotie of gedachte voelt en hoe dat komt. Hebben we wel een vaste identiteit en wat is dan onze identiteit als deze gebaseerd is op gedachtes, herinneringen en patronen? Zijn gedachtes en dromen niet ook de realiteit?"

Welk advies zou jij jezelf hebben gegeven als je nu tegenover je ‘jongere ik’ zou staan?

"Probeer vooral in je lichaam te komen en minder in je hoofd. Wissel denken en dingen doen af. Vanaf mijn achtste turnde ik en daarna ging ik dansen. Altijd fanatiek gesport. Nu doe ik sinds vier jaar Japanse martial arts. Ik zou iedereen dit aanraden, het is een bijzondere wijze (fysiek en filosofisch) om je eigen weg te vinden in het leven en je onderbewustzijn te ontwikkelen. Dus vooral kunstenaars en filmmakers zou ik het aanraden omdat je leert om veel meer tot jezelf te komen en open te staan, waardoor je ook ideeën kunt ontvangen ..."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"One at a Time, mijn eerste korte film, omdat ik hier wel echt het filmmaken heb ontdekt. En ook omdat ik Jan Wouter Stam (production sound mixer) heb ontmoet. Hij is de meest ervaren geluidsman van Nederland en heeft mij weer aan Tijn Sikken (cinematographer) gekoppeld. Zij hebben mij veel over het vak geleerd en begrijpen mij als mens en als maker. Jan Wouter stelde mij ook voor aan Vincent Sinceretti, die destijds net een Gouden Kalf had gewonnen voor sound design. Ook hij werkte vervolgens mee aan One at a Time. Toen was ik best wel een beetje trots om met deze bijzondere mensen samen te werken. En ik ben nu ook even heel trots omdat ze nu voor de derde keer wéér met mij gaan samen werken. Yay!"

Welke uitdagingen of kansen zie jij voor Limburg als filmregio?

"De kans die ik nu aan het grijpen ben. Een roadmovie door Limburg. Het prachtige heuvellandschap is zo bijzonder en zo anders dan de rest van Nederland. En Maastricht is ook zo’n authentieke stad. Zo eigen ... Misschien toch ook wel een beetje een trotse Limburger, haha. Naast de omgeving zijn ook het bourgondische en de gastvrijheid uniek. Voor mij is het natuurlijk ook nostalgie omdat ik er al negen jaar niet meer woon. Je voelt in deze omgeving dat meerdere landen samen komen, wat heel interessant is."

Welke verbeterpunten zie jij nog?

"Het zou goed zijn als er meer contact komt met de randstad. Als filmmaker woonachtig in Amsterdam voel ik wel dat het nog wat eilandjes zijn, het zou mooi zijn als het iets meer kon samensmelten om het hele niveau omhoog te tillen. Ik hoop dat met mijn producties ook te doen: het koppelen van verschillende netwerken. Daarnaast mis ik een castingbureau in het zuiden van het land."