In gesprek met Nelleke Broeze

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

“Ik hou van het vertellen van verhalen en hoe ik de emotie in een script beeldend kan maken. Het zoeken hiernaar vind ik een uitdaging. Ik wil mensen raken en na laten denken over wat ze hebben gezien. Ik geniet van de draaidagen, daar komt alles samen. Iedereen werkt keihard met hetzelfde doel. Dat geeft mij zoveel energie.”

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

“Op dit moment ben ik bezig met de door mij geschreven film Verlicht. Over drie weken starten de opnamen en het is de eerste korte film die ik zelf regisseer. Het thema van de film is het taboe op psychische problemen. Ik wil door het maken van deze film meer openheid creëren rondom dit thema, omdat ik heb gemerkt dat mensen het vaak lastiger vinden om te praten over het hebben van psychische problemen dan dat ze vertellen over een gebroken been of hersenschudding.”

“Het verhaal gaat over Joost (10). Hij leeft in een wereld vol angst en verwarring, maar dit wordt niet herkend en erkend door de lichamelijke problemen waar zijn moeder mee kampt. Als Joost 24 is en fotografie gaat studeren kiest hij ervoor om met een lichamelijke beperking door het leven te gaan. Voor het eerst wordt hij wel gezien en begrepen. Dit lijkt de oplossing, totdat hij Isa leert kennen.”

“Door de hele film heen wordt het licht gebruikt als metafoor voor de positiviteit die Joost niet kan vasthouden. Joost is gefascineerd door het licht, terwijl zijn moeder door haar epilepsie voor het donker kiest. Op dit moment zijn we bezig met de crowdfunding via CineCrowd en we hebben ons streefbedrag nog niet bereikt. We zouden dus goed nog extra steun kunnen gebruiken.”

Wat is jouw motivatie geweest om dat te doen wat je nu doet?

“Film voelde voor mij altijd als iets onbereikbaars, totdat ik in het eerste jaar van mijn huidige studie in Berlijn op een kortfilmfestival de film Ameisenpakt zag. De film raakte me en voor mij was dat het moment waarop ik dacht: ‘Maar dit wil ik ook!’. Film is hét medium waarmee ik mijn verhalen de buitenwereld in wil sturen.”

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

“Wat ik zou meegeven aan mijn jongere ik, ondanks dat ik nog niet echt oud ben, is dat niet alles goed hoeft te gaan. Dingen mogen mislukken. Je leert van je fouten en de volgende keer kun je ze verbeteren. Als je het niet had geprobeerd, weet je zeker dat het niet gelukt was. Dus durf fouten te maken. En wees niet bang, want angst leidt tot falen. Daarnaast: relativeer en richt je op datgene waarin jij wilt uitblinken – steek daar je energie in. Zorg dat je een doel hebt en weet wat je wilt bereiken. Kijk dan naar wat je nodig hebt om dat te bereiken.”

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

“Op dit moment ben ik trots op het project waar ik nu mee bezig ben. Het lag namelijk helemaal niet zo voor de hand om dit in deze periode te gaan verfilmen. Maar ik heb het project niet losgelaten en ben steeds maar weer opnieuw naar mogelijkheden gaan zoeken om dit verhaal te gaan vertellen. En nu is het zover en zit ik midden in de pre-productie. En ik vind het fijn hoe alles op dit moment loopt. Het is elke keer weer een uitdaging en vaak gaan dingen anders dan je had gedacht, maar het leert je oplossingsgericht denken en relativeren. Ik leer onwijs veel van dit project en hoe het ook verder gaat verlopen, ik weet zeker dat dit is wat ik altijd wil blijven doen.”

Zijn er ontwikkelingen waar je naar uit kijkt?

“Ik zou willen dat er in Nederland meer inhoudelijk sterke films zouden worden gemaakt. Het gaat bij ons toch vooral om het aantal bezoekers. Ik vind het jammer dat de kwaliteit van de film wordt gemeten aan het aantal bezoekers. Ik denk dat als we inhoudelijk sterke films zouden produceren, deze ook een groot aantal bezoekers zou kunnen trekken. Maar deze films worden nu door de grote bioscopen ook niet op toegankelijke tijden vertoond of maar zeer beperkt vertoond.”

Welke uitdagingen of kansen zie jij in Limburg?

“Ik mis in Limburg de specialisatie. Je wordt hier zo breed opgeleid dat het enorm lastig is uit te blinken in een bepaalde richting. Voor mij persoonlijk vind ik het op dit moment belangrijk dat verschillende scholen gaan samenwerken. Zoals de kunstacademie, het conservatorium en de toneelacademie. Zelf probeer ik dit wel op gang te krijgen (voor mijn film Verlicht gaan twee componisten van het conservatorium de muziek componeren) maar over het algemeen is het erg lastig.”

Wat is voor jou de meerwaarde van het maken van films in deze regio?

“Ik denk dat je hier te maken hebt met een andere mentaliteit. Je bent hier veel meer verbonden met elkaar en bereid elkaar te helpen. Ik denk dat je hier sneller een hechter netwerk kunt opbouwen. Mensen zijn hier wat bescheidener. Van CineSud verwacht ik dat ze een netwerk bieden waarop je kunt terugvallen en begeleiding en talent-ontwikkeling bieden. CineSud helpt je in de goede richting.”

Op welke gebieden zie jij nog mogelijkheden tot verbetering met betrekking tot het maken van films in de Euregio?

“Mensen zouden zich meer mogen specialiseren in een taak. Hier proberen we alleskunners op te leiden die daardoor vaak nergens echt in uitblinken.”