In gesprek met Wesley Sijbers

"Film is een doorgeefluik voor emotie."

Geplaatst op 2 oktober 2017

Vanaf zijn 13e is Wesley Sijbers al druk bezig als filmmaker. Eerst als cameraman, maar nu ook als schrijver en regisseur.

“Als filmmaker wil ik vooral films maken, het liefst de een na de ander, blijven maken en dat is voorlopig ook wel het plan!”

We kennen Wesley natuurlijk al van zijn korte film My Job, die vorig jaar te zien was tijdens het reizende Euregion Shorts programma. Maar nu is hij druk bezig met een nieuwe film, Samen Alleen. In deze nieuwe film zal de 21-jarige filmmaker het verhaal vertellen van een man met autisme en zijn relatie met en afhankelijkheid van zijn moeder, het loslaten dat bij een ouder-kind relatie hoort en het uit je comfort zone stappen. Een groot project waar hij vol passie een verhaal mee wil vertellen en mensen mee wil bereiken.

Samen Alleen

Het concept van de film, daar is Wesley al langer mee bezig. Op jonge leeftijd kreeg hij zelf de diagnose autisme en heeft uit zijn eigen ervaring, maar ook uit zijn omgeving, gezien wat dat voor impact heeft of kan hebben op iemand en zijn gezin. Wesley heeft daarom ook voor het centrale thema ‘loslaten’ gekozen. Dat is iets dat veel ouders en/of begeleiders, die mensen met wat voor diagnose dan ook ondersteunen, niet durven te doen. Ze zijn bang dat het dan fout gaat. Iets loslaten of uit je comfort zone stappen is voor iedereen enorm moeilijk, terwijl juist dat hetgeen is wat je nodig hebt voor een gelukkig leven.

Helaas komt een project zoals dit niet vanzelf tot stand. Elke filmmaker weet dat het maken van een film veel tijd en moeite kost, en (helaas) ook geld! Wesley is daarom nu ook nog druk bezig om het budget bij elkaar te rapen, door middel van crowdfunding.

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

“Het leukste aan mijn vak vind ik het samen zien komen van een plan. Je begint met niets, een leeg vel papier, en langzaam maar zeker, stukje bij beetje ontstaat er een geraamte. Als dat eenmaal stevig staat, ga je daar dingen aan ophangen om de film voller te maken. Denk bijvoorbeeld aan symboliek in de dialoog of achtergrond-decor. Daarna zie je die beelden, die je in je hoofd had, tijdens het draaien werkelijkheid worden. Het wordt tastbaar en als klap op de vuurpijl komt dat allemaal bij elkaar in de montage. Je begon met een leeg vel papier en dan is er een film, een afgemonteerd eindresultaat!”

Welke prestatie heeft je tot nu toe het meest trots gemaakt?

“Het opstarten en ontwikkelen van dit project, nu al, voelt als mijn persoonlijke hoogtepunt so far. En uiteraard mag ik niet vergeten dat ik director of photography was bij IJzer in mijn Aderen van regisseur Guido Coppis, ook een film waar ik meer dan een beetje trots op ben!”

Wat adviseer je aan andere media- en filmprofessionals?

“Simpelweg: blijf maken! Elk ongebruikt moment dat je hebt, naast je werk, familie, vrienden, etc., kun je gebruiken om bezig te zijn met een vorm van artistieke uiting. Laat zien aan de wereld wie en wat je bent. Rusten kunnen we wel als we met pensioen zijn, nu is de tijd om alles te geven en jezelf op de kaart te zetten!”

Welke uitdagingen of kansen zie jij in Limburg en/of de Euregio/een regio in het algemeen?

“Limburg is een droom die werkelijkheid wordt voor Nederlandse filmmakers. Als je locaties zoekt ga je die hier vinden. Binnen 15 minuten van elkaar vind je een exotisch heuvelachtig gebied, een historische dorpje of een bruisende stad. Het is ergens wel vergelijkbaar met Hollywood in L.A., een enorm diverse omgeving biedt makkelijk veel opties voor locaties, wat als filmmaker natuurlijk altijd fijn is, als je niet twee uur hoeft te reizen voor een bijzondere locatie!”

Wat is voor jou de meerwaarde van het maken van films in de ‘de regio’?

Door niet midden in Amsterdam te zitten, waar het vol zit met filmmakers, denk ik dat je ergens toch meer je eigen authenticiteit kan bewaren. Een groot uitgegroeide community zal altijd een soort ideaal hebben wat iedereen nastreeft, of dit nu bewust is of niet. In een omgeving die minder vol zit met filmmakers is dat denk ik een stuk minder het geval.”

Op welke gebieden zie jij nog mogelijkheden tot verbetering met betrekking tot het maken van films in de Euregio?

“Wat dan weer een nadeel is aan functioneren in een kleinere community is dat mensen vinden moeilijker kan zijn. In een stad als Amsterdam vind je voor elke functie binnen je film zo 6 opties, hier in het zuiden zal je wat beter moeten zoeken. Ook is het huren van materiaal in Amsterdam belachelijk makkelijk vergeleken met een regio als Limburg. Er zitten enorm veel verhuurbedrijven, voor alles wat je zoekt. Dat mis ik hier nog wel!”