Case Study: Een Nieuwe Limburger

Kim de Bis over haar nieuwe documentaire.

Geplaatst op 19 februari 2018

In 2016 won Kim de Bis de prijs voor Beste studentenfilm tijdens het Euregionaal Jeugdfilmfestival en begin vorig jaar werd ze uitgeroepen tot Beste Jonge Maker tijdens het Limburg Film Festival. In het kader van CineSud Talent 2017 heet Kim de film Een Nieuwe Limburger gemaakt.

Haar documentaire Een Nieuwe Limburger is deel van de Official Competition van het Euregion Film Festival, en we spraken met haar over haar film.

“Documentaire blijft een echt verhaal, waar je niet 100% grip op hebt. Je moet ervoor zorgen dat de mensen in de film wel zichzelf kunnen blijven.”

Kun je ons iets meer vertellen over het ontstaan van dit project?

"Het borrelde bij mij al een tijdje; ik wilde graag weer een film regisseren. Een documentaire leek mij een leuke en leerzame nieuwe uitdaging. Ik besloot daarom op de website van CineSud te kijken voor de mogelijkheden via deze organisatie en las daar de mogelijkheid om een filmplan in te dienen. In samenwerking met L1 kon er ook een plan gemaakt worden waarbij het thema min of meer al vaststond. Een Nieuwe Limburger (een vluchteling) luidde het nieuwe onderwerp. Omdat ik nog nooit iets te maken heb gehad met een vluchteling leek me dit enorm interessant om hier zo meer over te weten te komen en een verhaal van te maken."

"Ik heb het treatment en de settings zelf bepaald. Deze stonden al in het filmplan. Hierover heb ik niet gespard met een professional. Omdat documentaire over een echt verhaal en echt persoon gaat, blijft de situatie nooit helemaal hetzelfde. Daarom zijn hierin gaandeweg veranderingen aangebracht, vanwege veranderingen in de situatie van de hoofdpersoon. Sommige van deze veranderingen komen ten goede van je verhaal. Andere zijn juist weer lastiger. Ach, dit hoort nou eenmaal bij documentaire."

Hoe heb je de productie aangepakt?

"De settings en wat er globaal ging gebeuren stonden vast voordat ik begon. De crew was hier nog niet bij betrokken. Wel heb ik dit later besproken en eventueel aangepast met cameraman Juul Thielen. In de meeste gevallen legde ik een onderwerp voor waar ze het over moesten gaan hebben. Soms waren dit onderwerpen die ik van te voren in mijn planning had vastgelegd, andere keren was het een kwestie van inspelen op de situatie. Omdat er veel in Arabisch werd gesproken, stopte ik tussendoor regelmatig om na te gaan waar over gesproken was. Soms leverde dit weer nieuwe onderwerpen of bezigheden op om verder te filmen. Weer andere zaken kwamen op het moment zelf per toeval, waar ik dan graag gebruik van maakte. De scène over het bellen met de wooncorporatie bijvoorbeeld is ter plekken bedacht, door een probleem dat op dat moment ontstond. De hoofdpersoon begreep de brief niet, waardoor ik voorstelde dat ze eens moest bellen voor meer informatie."

Hoe heb je je crew samengesteld?

"Mijn crew bestond gedeeltelijk uit mensen die ik al kende en met een aantal ben ik via via in contact gekomen. Voor de cameraman heb ik zelfs een vacature geplaatst. De draaidagen heb ik verdeeld over vijf dagen, ingeschat op basis van de verschillende scènes, locaties en activiteiten. De financiering is hoofdzakelijk door CineSud en L1 gedaan. Het resterende bedrag kwam voornamelijk van subsidies van diverse stichtingen en gemeentes."

Hoe verliep het productieproces?

"In de productie verliep niet altijd alles volgens plan. Documentaire blijft een echt verhaal, waar je niet 100% grip op hebt. Je moet ervoor zorgen dat de mensen in de film wel zichzelf kunnen blijven, en dit zorgt soms voor verrassende dingen die goed uit kunnen pakken voor de film. Anderzijds maakt dit het soms lastig. Het betekend dat je je plannen gedeeltelijk moet leren loslaten. Het verhaal moet soms weer opnieuw vorm krijgen. Mede hierdoor was een extra draaidag uiteindelijk noodzakelijk."

Kun je iets vertellen over de post-productie?

"De montage heb ik zelf gedaan. Deze week uiteindelijk behoorlijk af van het treatment. Dit heeft voornamelijk te maken met de situatie van de hoofdpersoon, die voortdurend in beweging was en veranderde in de loop van maanden. De montage was ook een behoorlijke klus; er is veel geschoven en gepuzzeld. Ik schat zo in dat ik vijf verschillende edits heb gemaakt, waarin de complete structuur is veranderd. Maar ook daarbinnen heb ik weer voortdurend enorm veel veranderd."

"Met de muziek heb ik heel erg geboft. Via via ben ik uitgekomen bij soundtrack composer Minco Eggersman. Al voordat ik ook maar één scène gedraaid had, heb ik met hem het regieconcept besproken, waaruit hij kon opmaken wat voor gevoel de film moest geven en hoe dit zou moest klinken. Hij gaf me een reeks soundtracks die hij al had gemaakt, die hier wellicht later bij zouden kunnen passen. Tijdens de montage zaten er stukken bij die erg goed aansloten op het verhaal."