Case Study: Ultracorsa

Mathieu Mulder experimenteert er graag op los.

Geplaatst op 7 mei 2018

Mathieu Mulder maakte in 2014 met CineSud de korte film Sisu, later volgde nog Het Laatste Nachtgezicht. Beide producties kenmerkten zich door de eigenzinnigheid en het aangaan van ‘het experiment’ van de nog steeds jonge maker. Inmiddels studeert Mathieu aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en recentelijk maakte hij Ultracorsa. Hij geeft een inkijkje in het ontstaansproces van de film.

“Verken de grenzen, zo kom je tot nieuwe inzichten. Dit zorgt er ook voor dat het medium film dynamisch en vernieuwend blijft.”

Ultracorsa in het ultrakort

Hooligans

“Medio 2017 heb ik me aangemeld om deel te nemen aan het Eye on Art programma. De bedoeling van het programma is dat verschillende Nederlandse kunstacademies een selectie samenstellen, bestaande uit autonoom audiovisueel werk, aan de hand van een centraal thema. Vervolgens worden deze films in februari in het EYE filmmuseum gepresenteerd. Het thema gekozen door de Rietveld Academie dit jaar was ‘Tactics & Tactilities’; tactiek en tastbaarheid. Met dit thema ben ik aan de slag gegaan.”

“Allereerst ben ik begonnen met brainstormen en het laten inwerken van het thema. Bij welk subject komen deze twee enigszins uit elkaar liggende thema’s samen? Al snel kwam ik uit bij hooligans. Ze opereren vaak in groepen waarbij ze elkaar te lijf gaan en schuwen dus zeker geen fysiek geweld. Aan de hand van het hooliganthema heb ik een kort poëtisch scenario geschreven. Al snel kwam ik erachter dat dit scenario niet realiseerbaar op korte termijn, dus heb ik het plan flink bijgeschaafd om de film op tijd af te kunnen krijgen.”

Productie

“Samen met Maxime van Erp, de cameravrouw studerend aan de HKU, en Christian van Marle, de lichtman, zijn we begonnen met het produceren van de film. Dit was het meest lastige deel van het hele traject. Alles moest voor een klein studentenbudget geregeld worden en natuurlijk op de juiste manier samenkomen tijdens de draaidagen. Het voordeel van zelf produceren is dat er veel ruimte is om te kunnen experimenteren. Het was bijvoorbeeld erg prettig ruimte te hebben voor het maken van extra niet geplande shots.”

“De opnamen tijdens de twee draaidagen eind november verliepen goed. Het was erg koud, maar de sfeer op set was ontspannen. Na het even laten rusten van project ben ik vervolgens aan de slag gegaan met de montage. Dat verliep redelijk soepel; voor 1 januari was er een eerste versie klaar. Daarna komt natuurlijk het bijschaven, de color grading, waar vooral bij deze film ook redelijk veel tijd in gaat zitten, en het toevoegen van sound design. Samen met Möltison, de componist, hebben we tot diep in de nacht zitten sleutelen aan de audio om de film op tijd af te krijgen. Op 1 februari moest de film namelijk worden ingeleverd bij het EYE, vervolgens heb ik hem net op tijd voor de deadline kunnen inzenden voor het Euregion Film Festival. Op 17 februari was de première van de film, dus het productietraject heeft uiteindelijk drie maanden geduurd.”

Experiment

Zoals reeds in de inleiding aangehaald, schuwt Mathieu het experiment niet. Ook Ultracorsa is weer een eigenzinnig en filmisch onderzoekend project. Deze aanpak sluit aan bij het aanstekelijke motto van Mathieu: “Durf te experimenteren. Wees niet bang om fouten te maken. Verken de grenzen, zo kom je tot nieuwe inzichten. Dit zorgt er ook voor dat het medium film dynamisch en vernieuwend blijft.” En waarom Mathieu liever experimenteler te werk gaat dan veel van zijn collega’s? “Mijn passie is films maken. Kijkers kunnen onderdompelen in een andere wereld. Subtiel inspelen op het onderbewustzijn van de kijker. In film zijn er zoveel mogelijkheden om de kijker te kunnen beïnvloeden. Bij het maken van experimentele films ervaar ik meer vrijheid dan bij fictiefilms,” aldus de jonge regisseur. “Je voegt als het ware een extra dimensie aan de film toe. Uiteindelijk verschilt experimentele film volgens mij niet heel veel van fictiefilm; het ligt voornamelijk aan de tijdgeest. Vroeger bijvoorbeeld werd de Franse avant garde cinema beschouwd als vernieuwend en experimenteel, maar tegenwoordig zijn de grensverleggende technieken van toen geïntegreerd in de hedendaagse speelfilmcultuur. Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor VR-cinema, dat vandaag de dag geldt als innovatief en experimenteel, maar over twintig jaar misschien de nieuwe standaard is.”