In gesprek met Hannah Padding

Na een bachelor Media en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam te hebben gevolgd is Hannah Padding naar Antwerpen gegaan voor een master in filmstudies. Amper drie jaar na haar afstuderen staat ze aan het hoofd van een succesvol productiebureau met landelijke commercials en prijswinnende videoclips. Nu werkt ze aan een minder commercieel project: de zeer persoonlijke documentaire Niels.

“Film is een manier om mensen te raken.”

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

“Klinkt cliché, maar ik geniet er van om met een klein budget iets heel moois maken, met een team dat zich voor 100% inzet. Mijn productiebedrijf Bandit Amsterdam is vrij jong, maar ik word altijd heel blij als mensen onder de indruk zijn van ons portfolio so far. Ik denk dat onze kracht echt zit in hard werken, en positief staan tegenover onhaalbare verzoeken: Nee heb je, ja kan je krijgen.”

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

“We werken normaal vooral aan commerciële klussen waar we niet altijd creatieve vrijheid hebben. Met mijn eerste film Niels, over mijn broer die een Wajong-uitkering ontvangt, kunnen we echt een film maken waar we volledig vrij zijn in creatieve keuzes, en waar we echt een film kunnen maken die misschien iets kan betekenen voor anderen in plaats van een product aan de man brengen. De reacties op de trailer en de crowdfunding via CineCrowd zijn enorm positief en maken ook veel los bij mijn broer. Dat doet me goed.”

Wat is jouw motivatie geweest om deze film te willen maken?

“Ik heb heel lang vanaf de zijlijn meegekeken naar wat er gebeurde bij mijn broer, ik hield me liever afzijdig. Nu ik de middelen heb om echt iets te maken wat misschien iets los kan maken bij mensen, krijg ik daar echt een drive van. Het is een beetje een balletje dat gaat rollen en steeds groter wordt. Dat brengt natuurlijk ook een grote verantwoordelijkheid met zich mee: Niels geeft een hoop persoonlijke informatie bloot, ik moet mijn best doen om daar heel zorgvuldig mee om te gaan, zonder afbreuk te doen aan het verhaal van de documentaire.”

Zijn er ontwikkelingen waar je naar uitkijkt?

“We zijn nog maar anderhalf jaar bezig met Bandit Amsterdam, maar ik kan niet wachten om te zien waar dit heen gaat. Er zijn al plannen voor een tweede vestiging, dus who knows…”

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

“Naast de film Niels ben ik heel erg trots op de Edison die we vorig jaar wonnen met de videoclip voor Naaz / Words. Met een klein budget en een super gedreven team hebben we zo hard gewerkt om de video van regisseur Folkert Verdoorn te maken. Dan is het wel heel leuk als je daar erkenning voor krijgt op zo’n bijzondere avond.”

We zien steeds vaker dat filmmaken zich ook buiten Amsterdam gaat afspelen en dat hier steeds meer mogelijkheden liggen voor makers. Welke uitdagingen of kansen zie jij voor filmen in de regio?

“Voor mij is het vooral een stapje weg van het stadse, weg van Amsterdam. We leven hier allemaal in een mooie bubbel, maar buiten de randstad zie je dat er nog veel meer te zien is in ons kikkerlandje, mooie en minder mooie zaken.

Ik denk dat Rotterdam dit heel goed heeft aangepakt. Zij staan zo open voor film, en crews die daar aan het werk zijn. Het aanmelden van filmopnames gaat eigenlijk heel soepel en ze zijn erg behulpzaam. Een vlotte doorlooptijd van aanvragen helpt enorm, bij producties in Amsterdam zit dat wat strakker ingepakt.”

Tot slot, wat adviseer je aan andere media- en filmprofessionals?

“Wees altijd brutaal en laat je geen ‘nee’ verkopen, er is altijd een weg!”