In gesprek met Jasper van de Pol

Jasper, waar ben je momenteel mee bezig?

Ik liep tijdens mijn dienstverband bij Etcetera al een tijdje rond met het idee om een film over de nacht te maken. De kleuren, de sfeer, hoe mensen zich gedragen, de feesten, de rust etc. Ik heb er altijd al een soort fascinatie voor gehad. Ik vond ook dat gek genoeg veel documentaires vooral focussen op gebeurtenissen die overdag plaatsvinden, terwijl ik de nacht eigenlijk veel boeiender vind. Na een tijdje lag er dan ook een plan voor de film Nachtdienst. In de film volgen we drie mensen tijdens hun nachtelijke werkzaamheden. We volgen een MC op een housefeest, een nachtbakker en een kapitein bij het Loodswezen. Drie totaal verschillende mensen met elk een persoonlijk verhaal. Naast deze verhalen wil ik met de film ook een eerbetoon aan de nacht zelf brengen. De sfeer die ik zelf altijd ervaar wil ik graag vertalen naar beeld. Tot nu toe is het een project geweest waar iedereen vrijwillig aan mee heeft gewerkt en daar ben ik iedereen echt super dankbaar voor. We zijn onlangs gestart met een crowdfunding via CineCrowd omdat we zonder hulp de film niet verder af kunnen maken. Ik heb van veel mensen al berichten ontvangen dat ze het een erg tof project vinden en ook de trailer erg gaaf vonden. Dat zijn natuurlijk erg leuke dingen om te horen. Daar doe je het uiteindelijk allemaal voor.

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

Ik vind het leuk om een idee een beetje in mijn hoofd te laten rondzwemmen. Daar haal ik eigenlijk al best veel voldoening uit. Het moment waarop je dit bijvoorbeeld tijdens een edit er dan uit ziet komen is natuurlijk helemaal genieten geblazen.

Wat is jouw motivatie geweest om te doen wat je nu doet?

Als kind keek ik altijd al veel films. Als ik mijn broer moet geloven keek ik Who Framed Roger Rabbit op een bepaald moment meerdere keren per dag. Dat ze animatie in de echte wereld konden plaatsen, vond ik echt gruwelijk. Klassieke blockbusters als Terminator, Jurrasic Park, Robocop en Rocky werden bij ons thuis ook altijd wel gekeken als ze op televisie voorbij kwamen. Op latere leeftijd ontwikkelde mijn filmsmaak zich verder en ben ik ook met een scherper oog naar films gaan kijken. Iets waar ik erg veel van opgestoken heb. Nog steeds vind ik het erg nuttig om me te laten inspireren door andere film- en documentairemakers. En dan vooral ook door in veel verschillende genres rond te neuzen.

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

Ik zou mijzelf misschien adviseren iets meer naar mijn gevoel te luisteren en wat minder bewust met de toekomst bezig te zijn. Dat klinkt echt super kut. Maar het blijft volgens mij wel gewoon een goed advies. Die verkopen ze ook ongetwijfeld bij de Leen Bakker of Blokker op een leuke koffiemok. ‘Forget the future, Follow your dreams’.

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

Het moment dat we echt begonnen met de film Nachtdienst was wel een prestatie waar ik trots op ben. Toen werd de droom om een film te maken ineens werkelijkheid. En dan ben ik met name trots op de crew met wie we zonder enig budget al zo ver hebben kunnen komen. Die mensen verdienen echt alle credits.

Wat is voor jou de meerwaarde van het maken van films buiten een epicentrum als de Randstad?

Ik woon zelf in Amsterdam en heb voor Nachtdienst ook veel in Amsterdam gedraaid. Ook omdat het voor mij herkenbaar is en veel ideeën daar zijn ontstaan. Voor de film hebben we daarnaast ook in IJmuiden en Rotterdam gedraaid. Als ik een interessant karakter uit een ander deel van Nederland had gevonden, dan had dat voor de film net zo interessant kunnen zijn. Ik heb daar bij het maken van deze film niet zo bewust bij stil gestaan eigenlijk. De meerwaarde die het kan hebben om een documentaire buiten de Randstad te maken, is dat je misschien eerder mensen en verhalen tegenkomt die nog niet eerder aandacht hebben gekregen.

Ik denk dat het maken van een film niet echt regio gebonden is. Ik heb film altijd gezien als een universeel ding. Zowel in de regio als in de randstad liggen kansen en uitdagingen. Dat is volgens mij altijd al zo geweest. Dus wat filmen betreft maakt dat niet zoveel uit waar je dat doet. Als maker is de Randstad natuurlijk wel fijn, omdat er gewoon heel veel gebeurt op filmgebied. Dat kun je niet ontkennen. Voor iemand uit de regio is het misschien makkelijker om daar juist aan te ontsnappen en lekker onbevangen te werk te gaan.

Op welke gebieden zie jij nog mogelijkheden tot verbetering met betrekking tot het maken van films in de regio?

Er zal vooral meer waardering moeten komen voor makers uit de regio. Ik ken wel verhalen dat een film werd afgewezen, omdat diegene uit de regio kwam. Dat is natuurlijk wel treurig. Misschien moet het ook nog iets meer gaan leven buiten de grote steden. Door de komst van het internet en platforms als Netflix is film natuurlijk steeds toegankelijker geworden voor mensen thuis. Ondanks die ontwikkelingen is het aantal bioscopen de afgelopen 10 jaar ook nog toegenomen in Nederland. Dat betekent dus dat film in deze periode steeds meer is gaan leven en mensen er ook nog steeds de deur voor uit willen gaan. Ook in de regio.

Wat adviseer je aan andere media- en filmprofessionals?

Joe Strummer van The Clash zei ooit: Without people, you’re nothing. Dus ik zou er vooral voor zorgen dat je fijne mensen om je heen verzamelt die dezelfde visie delen. De rest komt vanzelf. Je kunt het ook allemaal alleen doen. Maar uiteindelijk heb je toch anderen nodig om ook het beste uit jezelf te kunnen halen.

Naar welke ontwikkelingen in de toekomst kijk je uit?

Ik ben erg benieuwd hoe de film uiteindelijk ontvangen zal worden en of mensen zich met het gevoel van de nacht en de karakters in de film kunnen identificeren. Uiteindelijk begin je aan een film vanuit een eigen overtuiging, maar ik vind het uiteindelijk net zo belangrijk dat andere mensen er ook iets uit kunnen halen.

“Zorg dat je fijne mensen om je heen verzamelt die dezelfde visie delen. De rest komt vanzelf.”