In gesprek met Julie Ng

Wie ben je?

“Ik ben Julie Ng, 39 jaar, geboren in Woerden, opgegroeid in Noord-Brabant maar sinds mijn zeventiende wonend in Amsterdam. Ik heb twee studies gedaan: International Management aan de voormalige HES en Media & Cultuur aan de UvA. Momenteel werk ik part time bij OUTtv zodat ik genoeg tijd heb om aan mijn eigen projecten te werken. Ik ben onder andere bezig met het ontwikkelen van de documentaire Wij Zijn Meer Dan Babi Pangang. Daarnaast heb ik samen met producenten In-Soo Radstake en San Fu Maltha een stichting opgericht: Stichting Meer Dan Babi Pangang, waarmee we een bijdrage willen leveren aan het ontdekken, ontwikkelen, begeleiden én promoten van nieuwe diverse stemmen, makers, kunstenaars, designers etcetera vanuit de Aziatische gemeenschap.”

Kun je iets meer vertellen over Wij Zijn Meer Dan Babi Pangang?

“Wij Zijn Meer Dan Babi Pangang is een persoonlijke zoektocht van mij, als Chinees-Nederlandse regisseur, naar de beeldvorming, stereotypen en identiteit van mijn Chinees zijn in Nederland en hoe deze vervlochten is met onze Chinese eetcultuur. Mijn documentaire Wij Zijn Meer dan Babi Pangang is mijn culinaire zoektocht naar onze culturele identiteit als Chinese Nederlanders.”

“We zijn inmiddels al meer dan 100 jaar in Nederland aanwezig, hoe komt het dat wij nog steeds onderhevig zijn aan stereotypen en clichébeelden? Komt het misschien omdat wij er zelf stiekem ook een rol in spelen? Eten vormt in mijn film de poort naar het ontdekken van de Chinese cultuur en fungeert tegelijkertijd als een dankbaar visueel decor. Eten is een essentieel onderdeel van de Chinese cultuur. Sterker nog: het is één van de fundamenten. Eten heeft voor ons een volkomen andere betekenis dan voor de Nederlandse autochtone bevolking. Voor Chinezen heeft eten een symbolische betekenis waarbij vele gerechten een lange geschiedenis kennen en zijn er eeuwenoude tradities aan verbonden. Elk gerecht en elk ingrediënt heeft daardoor een betekenis.”

“Je ziet het ook terug in de manier waarop wij elkaar groeten. Als ik mijn vader zie of met mijn moeder die in Hong Kong woont telefoneer, dan is de eerste vraag: “Sik dzo fan mei a?”, oftewel: “Heb je al gegeten?” en niet het in het Westen meer gebruikelijke: “Hoe gaat het met je?” Eten kunnen veroorloven of überhaupt eten tot je kunnen nemen betekent immers dat het goed gaat met je. Maar waarom verkopen wij dan een gerecht wat niet eens Chinees is en al helemaal niet bij ons thuis op de eettafel te zien is?”

Waar kwam de motivatie voor deze film vandaan?

“Met mijn film hoop ik dat de beeldvorming over Chinezen in Nederland verandert, en van de Aziatische gemeenschap in het algemeen. Stereotypen en clichés die je nog steeds ziet en hoort in scholen, op televisie en buiten op straat, zijn nog aan de orde van de dag. Daarnaast is het een ode aan de eerste generatie Chinezen die met bloed, zweet en tranen een zeer uniek fenomeen of ‘brand’ hebben opgebouwd, wat tegenwoordig niet meer weg te denken is uit het Nederlands straatbeeld: het Chinees-Indisch Restaurant oftewel ‘de Chinees’.”

“Maar er is méér dan datgene wat je in eerste instantie ziet. Net als de Babi Pangang. De mensen die het komen afhalen hebben er vaak een heel ander gevoel bij dan de mensen die het verkopen. Voordat je een oordeel velt over iemand, leer ze eerst beter kennen. En de beste manier om een cultuur te leren kennen is via eten. Met Wij Zijn Meer Dan Babi Pangang neem ik het publiek mee op een culinaire ontdekkingsreis.”

Waar geniet jij keer op keer van in het vak?

“Het bedenken van nieuwe ideeën en het vertellen van nieuwe verhalen waardoor je een venster kan bieden op een wereld die niet of minder bekend is bij veel mensen.”

Welk advies zou jij je jongere ik geven?

“Ik zou tegen de jongere ik zeggen de moed erin te houden en niet op te geven. De reis die afgelegd gaat worden is zeer waardevol en wees dankbaar voor elke les die je onderweg leert.”

Welke prestatie heeft jou trots gemaakt?

“Als tafelgast deelnemen aan de talkshow RTL Late Night om over ons initiatief te praten en waarom de Babi Pangang op de lijst van Immaterieel Erfgoed in Nederland zou moeten staan.”

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

“Diversiteit en het open staan voor nieuwe talenten die niet de bekende paden – zoals afstuderen aan de Filmacademie – hebben bewandeld.”