In gesprek met Paul Joosse

Wie is Paul Joosse?

“Mijn naam is Paul Joosse, 30 jaar, geboren in Vlissingen/Zeeland. Momenteel woon ik in Brussel, aangezien ik hier mijn studie op de filmschool RITCS heb gevolgd. Voorheen heb ik een studie Industrieel Product Ontwerpen afgerond in Rotterdam, en tevens twee jaar gewerkt. Maar altijd bleef het filmgevoel kriebelen en dus ben ik voor mijn tweede studie vertrokken naar België. Momenteel ben ik voornamelijk bezig met nieuwe projecten op poten zetten, mijn korte film Minah is daar de eerste van. Daarnaast ben ik bezig met het schrijven van een TV-serie, deze is echt nog in beginfase, hiervoor hoop ik in een later stadium een productiehuis of omroep te kunnen interesseren.”

Waar gaat Minah over?

“Het idee voor de korte film Minah heb ik ingestuurd naar ‘Pitchen op het plein’ van Pleinbioscoop Rotterdam. Ik was dan ook zeer blij toen ze mijn idee uitgekozen als de pitch van dit jaar! Samen met Pleinbioscoop en Cinecrowd zijn we nu een crowdfunding gestart waar we inmiddels een deel van het bedrag opgehaald hebben, de actie loopt nog tot eind september. Het is voor het project essentieel dat de crowdfunding een succes is want alleen dan kan ik de film dit jaar draaien. Ik denk dat het een mooi verhaal is over onmogelijke liefde in onze huidige maatschappij. Het gaat over een islamitische, Marokkaanse vrouw die verliefd wordt op een Hollandse collega. We zien de cultuurverschillen, maar bovenal ook de raakvlakken. De personages zijn gebaseerd op eigen gebeurtenissen en mensen uit mijn omgeving. Een fantastisch project om aan te werken.”

Waar geniet jij keer op keer van in het vak?

“Ik geniet persoonlijk heel erg van de concept-fase, het bedenken en filosoferen over een project. Meestal schrijf ik een aantal notities op die dan het begin vormen van een idee of verhaal. Die notities worden dan langzaam meer en combineer ik ze met ideeën uit andere projecten. Langzaam krijgt zo’n idee dan vorm en ga ik steeds ruimer denken, dat kan zijn; muziek, kleding, locaties, acteurs, etc. Al deze elementen helpen vervolgens om het verhaal verder uit te werken. Op set staan doe ik ook graag, het is een leuke, vrije omgeving maar kan ook erg stressvol zijn. Het is altijd enorm fijn om vervolgens te kunnen puzzelen met het resultaat in de montage-ruimte en, als het goed is, alles mooi in elkaar zien te passen. Eigenlijk geniet ik van alles, dus!”

Wat was jouw motivatie om met film aan de slag te gaan?

“Als van jongs af aan ben ik gegrepen door het medium film. Ik vond het altijd fantastisch om te verdwijnen in een fantasiewereld gecreëerd op film. Waar alles kan en mag, slechteriken worden verslagen en races worden gewonnen. Mijn eerste filmervaringen waren James Bond films, elke week mocht ik van mijn vader een nieuw deel huren bij de videotheek. Ik kon niet wachten om de volgende te zien en zocht allerlei informatie op in boeken en op internet. Gedurende de jaren is mijn smaak verder gaan reiken dan enkel 007, nu vind ik het vooral interessant om te kijken naar de verteltechniek. Hoe wordt een verhaal gebracht en wat heb ik nog niet gezien? Een mooie ontdekking was bijvoorbeeld Tokyo Story, een Japanse film waarin ogenschijnlijk heel weinig gebeurt maar waar je langzaam meezogen wordt in de levens van de personages.”

Welk advies zou jij aan de jongere versie van jezelf geven?

“Doe meteen wat je leuk vindt, volg je hart! Als ik terug kijk, wist ik altijd al dat ik met film bezig wilde zijn. Mijn vorige studie heeft me een hoop geweldige vrienden en levenservaring gegeven. Iets dat ik absoluut niet zou willen missen. Maar vanuit carrière-oogpunt zou het misschien goed geweest zijn om meteen aan de slag te gaan met film. Hoewel ik destijds niet de verhalen had kunnen bedenken die ik nu schrijf.”

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

“Ik ben erg blij met mijn eerste korte film All Under Heaven, gemaakt tijdens mijn studie. Omdat het een heel eenvoudig verhaal is waar mensen toch door geraakt werden. Ik hoop vaker op die manier tot de essentie van een verhaal te kunnen komen. Om precies te kunnen vertellen wat nodig is, niet meer, niet minder.”

Welke uitdagingen zie jij nog?

“Het lijkt me een uitdaging om aan de slag te raken in het werkveld dat ik voor ogen heb. Als ik kijk naar collega’s is het toch telkens weer een klus om financiering rond te krijgen voor een project. Het liefst werk ik met mijn eigen verhalen, maar ik zou ook heel graag een serie of film ontwikkelen met een writers room. Volgens mij is het namelijk heel leuk om je te laten verrassen door de input vanuit zo’n groep, om er samen achter te komen waar zo’n verhaal naartoe gaat.”

Als je denkt aan filmmaken buiten de Randstad, wat komt er dan bij je op?

“De variatie aan locaties bieden als het ware een ander palet om mee te werken. Het is mooi om variatie in beelden en omgeving te zien, telkens het herkenbare opzoeken is nergens voor nodig. Op internationaal niveau denk ik dat de verschillende landen nog meer kunnen samenwerken. Heel concreet bijvoorbeeld mozaïek films, één verhaal gemaakt in Nederland, één in Italië en één in Engeland, en dit verweven tot één geheel. Ook meer uitwisseling van acteurs is interessant, zoals nu al gebeurt met verschillende Nederlandse acteurs die in Duitsland, België of Engeland aan de slag gaan. Ik ben wel benieuwd hoe het is om met een Fransman of Italiaan te werken. Maar het moet wel in het verhaal passen natuurlijk. Voor de Nederlandse film zie graag dat er meer écht Nederlandse producties worden gemaakt. Écht originele verhalen, nieuwe content. Niet gebaseerd op een bestaande formule. Ik denk dat we nog meer een handtekening kunnen creëren als filmland. Zoals we dat vroeger hadden met films als Turks Fruit en De Aanslag.”

“Doe meteen wat je leuk vindt, volg je hart!”