‘Ze moesten er om gekruisigd worden!’

Het is niet altijd koek en ei in de community die de Nederlandse filmwereld heet ...

Geplaatst op 20 januari 2018

Als community voor filmmakers hoopt CineSud natuurlijk dat iedereen goed met elkaar overweg kan, maar een polemiekje op zijn tijd is helemaal niet zo erg. Zo lijkt de Nederlandse filmwereld nogal tam en vol lof over elkaar, maar persoonlijke vetes en felle kritiek zijn ook in ons kikkerlandje niks vreemds. Hieronder een kleine verzameling even bikkelharde als amusante uitspraken, met als hoogtepunt Alex van Warmerdams tirade over Verhoevens Zwartboek:

“Een kutfilm van twee vieze oude mannen.”

He-le-maal niks

Paul Verhoeven over Jan Blokker

“Dat je bij iemand als Jan Blokker van het Productiefonds op de knieën moest, iemand die ik beschouw als een totale oetlul als het over film gaat, was verschrikkelijk. Alles wat de Nederlandse film in de jaren zeventig had opgebouwd heeft hij, met Koolhaas, om zeep geholpen. Ze moesten er om gekruisigd worden.” (Cinema.nl, 13-04-2002)

Fons Rademakers over The Discovery of Heaven

“Die vond ik om met stront naar te gooien. He-le-maal niks. Volgens mij is er niet één mens op de wereld die snapt waar die film over gaat. Belachelijk gewoon. Echt núl! De hoofdrol schijnt op Donner te lijken. Maar die andere acteurs zijn helemaal niet aanwezig. Dat zijn vetvlekken op het doek. In Nederland heeft hij nog enig succes gehad dankzij Harry Mulisch. Maar in het buitenland totaal niet. Ik denk dat geen land zo gek is om hem te kopen.” (Vrij Nederland, 20-09-2003)

Kutfilm

Paul Ruven over Nederlandse films

“Film moet opwinding zijn. Nederlandse films lijken qua tempo voornamelijk voor bejaarden gemaakt. Het zijn net kerkbezoeken, terwijl het juist houseparty’s moeten zijn. In Nederland gaat veiligheid boven alles, en pas daarna komen de lol en de spanning. Kijk maar naar wat Nederlandse films, de meeste lijken op één aflevering van GTST, alleen dan uitgesponnen over anderhalf uur. En daarbij is er gewoon geen enkele feeling met het publiek. Er zijn veel te veel fondsen en instanties die allemaal moeten beslissen. Zo krijg je krachteloze polderideeën.” (Viceland.com, 12-02-2010)

Alex van Warmerdam over Paul Verhoevens Zwartboek

“Ik heb me daar in interviews heel netjes over gedragen, maar ik vond het echt een kutfilm van twee vieze oude mannen. Echt waar. Ik vond hem ook heel slecht, die man kan ook helemaal niet filmen. De film heeft helemaal geen focus en is totaal ongeloofwaardig. Nazi’s in te ruime pakken … je kunt veel over Nazi’s zeggen, maar de uniformen zaten perfect.”

Paranoia

Dick Maas over het Filmfonds

“Helaas is het Nederlands Fonds voor de Film de laatste jaren verworden tot een instrument die elke creativiteit doodt. Het fonds wijst elk project van me af. Pas na beroepsprocedures, zoals bij Moordwijven, die ook drie keer was afgewezen, worden ze gedwongen overstag te gaan. Het Fonds is er niet meer om filmers te helpen hun film te maken, integendeel. Alles wordt uit de kast getrokken om te zorgen dat er géén films gemaakt worden. Schermend met regels die er niet zijn, of interpretaties van begrippen die niet omschreven zijn, worden filmers keer op keer het bos ingestuurd.” (Filmtotaal.nl, 25-06-2009)

Guido Pieters over Rob Houwer

“Het Woeden der gehele Wereld was misschien de minst uitdagende film, omdat de producent, ook tijdens het opnemen, het nodig achtte het script te veranderen. Het scenario waar ik ‘ja’ op gezegd heb, is nooit verfilmd! Nadat mijn ‘werk’, montage en geluidsmixage, beëindigd was in februari 2006, heeft Houwer de film opnieuw gemonteerd; d.w.z. hij heeft suggesties van mij en editor Ton Ruys in acht genomen en de film dramatisch gekortwiekt. De versie die naar festivals gaat is helaas ‘de kind met het badwater’ versie: elke emotionaliteit is uit de film – is het nog een film? – verdwenen. De andere verandering door Houwer, alle dialogen luider maken, is wat mij betreft nog rampzaliger dan de inkorting. Ik heb die versie gezien en kreeg het gevoel dat alle karakters tegen elkaar schreeuwden: vreselijk. Het antwoord op dit fenomeen is het doof worden van Houwers gehoor. Hij zal het nooit toegeven maar aan een oor is hij zo doof als een kwartel met bijbehorende paranoia.” (