In gesprek met Michelle Linders

Kun je iets over jezelf vertellen?

"Mijn naam is Michelle Linders, ik ben 21 jaar en woon momenteel in Den Haag. Al mijn hele leven heb ik een grote affiniteit gehad met film en de creatieve industrie en ik studeer momenteel dan ook International Media and Entertainment Management in Den Haag. Samen met mijn man Thomas, heb ik een V.O.F. genaamd TML Music and Media Productions, waarin ik mij voornamelijk bezighoud met freelance film- en televisie-productie klussen. Zo heb ik in het verleden gewerkt als assistant producer voor de short film Ameen en heb ik ook verschillende andere productie assistentie baantjes gedaan."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Ik hou onwijs van organiseren. Unconditional is mijn allereerste speelfilm waarin ik voor het eerst ook echt diep betrokken ben bij het pre-productie proces en ik vind dat erg leuk omdat er juist veel regelwerk en organisatie bij komt kijken. Ik moet wel zeggen dat ik op de set staan toch keer op keer ook geweldig vind. Ik vind het zo leuk om alles bij elkaar te zien komen, en om te zien wat een werk het eigenlijk is om een filmproductie voor elkaar te krijgen. Ook vind ik het leuk aan de set dat er zoveel verschillende mensen zijn die je vol passie bezig ziet in zijn of haar eigen expertise."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Momenteel ben ik vanuit TML Music and Media Productions bezig met de productie van onze allereerste speelfilm. Echt onwijs leuk, maar zeker ook spannend. Unconditional volgt het verhaal van Zoey en Helen, twee levenslange vriendinnen die de grote droom hebben om sterren te worden. Na hun afstuderen verhuizen ze ook samen naar de grote stad om hun droom waar te maken, en eindigen in een kraakpand/studentenhuis met drie anderen met een soort gelijke droom. Gaandeweg worden ze helaas geconfronteerd met de teleurstelling en afwijzing van die wereld en daardoor valt een van de twee een beetje van het padje af. Hierdoor komt hun vriendschap enorm op het spel te staan..."

Waarom ben je de creatieve sector in gegaan?

"Van af jongs af aan ben ik altijd al een groot filmliefhebber geweest en was ik erg betrokken in de creative business. Oorspronkelijk wilde ik altijd actrice en zangeres worden, maar toen ik ouder werd kwam ik erachter dat ik ook echt een talent had voor organisatie. Tijdens het eerste jaar van mijn opleiding deed ik allerlei divers werk in de verschillende media and entertainment sectoren zoals artist management, event management en dus ook film. Toen werd het voor mij heel snel duidelijk dat mijn passie bij filmproductie lag. Ik werd opnieuw verliefd op de ambacht van het film maken en ik vond het zo leuk dat ik mee mocht helpen met verschillende organisatorische dingen, die je daarna in de film terug kan zien en denkt: “Wow, ik heb daar gewoon aan mee geholpen!”."

Wat was je motivatie om te werken aan dit project?

"Wat mijn motivatie is voor dit project zijn eigenlijk een aantal verschillende factoren. Het is mijn ultieme droom om uiteindelijk naar Amerika te verhuizen en daar aan de slag te kunnen als filmproducent. Het produceren van mijn eigen speelfilm staat dan niet alleen goed op mijn cv, maar kan me ook onwijs veel leren en verrijken in ervaring, waardoor ik makkelijker aangenomen kan worden bij bedrijven daar."

"Daarnaast is de boodschap die we willen laten zien met de film - het groeiende individualisme bij mensen onderling - iets wat ik heel belangrijk vind om te vertellen. Ik zie steeds meer relaties stuk lopen om me heen omdat mensen ermee kappen als het gevoel weg is, of er zit niet genoeg in voor hen, gewoon heel veel gericht op “ik” en ik wil daar met deze film een bepaald perspectief op brengen dat mensen, vooral de jongere generatie, kan inspireren en motiveren."

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Ik ben altijd een planner geweest. Al vanaf dat ik klein was, had ik mijn complete tijdlijn al klaar staan en daar wijkte ik niet gemakkelijk van af. Tot op mijn examen jaar van de HAVO wilde ik juf worden en de PABO studeren, tot ik er in HAVO 5, bij open dagen achter kwam dat het niks voor mij was. Wat ik mijn jongere zelf als advies zou geven is: “Mies, zet even je oogkleppen af en kijk om je heen naar wat de wereld nog meer te bieden heeft!” Als ik dat had gedaan was ik waarschijnlijk al veel eerder in dit veld begonnen dan nu."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Welke prestatie mij het meest trots heeft gemaakt is denk ik het feit dat ik tijdens mijn propedeuse jaar vele filmprojecten heb gedaan naast school, zoals Ameen, maar ook een speelfilm genaamd The Way To Paradise en alsnog mijn propedeuse heb kunnen halen, wat mij heeft laten zien dat ik veel dingen tegelijkertijd, goed kan uitvoeren. Daarnaast hebben vooral die twee producties mij ook meer in de Nederlandse filmwereld gekregen. Tijdens de draaidagen van Ameen, een film van Bafl Sarhang en Ismar Vejzovic, ben ik actrice Mounira Mansour tegen gekomen die mij heeft gevraagd om als productieassistente te werken voor de speelfilm die zij produceerde. Die film was The Way To Paradise, een film van Wahid Sanouji, waarbij ik ook weer goede connecties heb kunnen maken en veel heb geleerd."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Ik denk dat de Nederlandse filmindustrie al erg ver en goed ontwikkeld is. Het enige wat ik wel mis, helemaal nu ik zelf bezig ben met de productie van Unconditional, is dat er wat weinig ruimte en fondsen beschikbaar zijn voor jonge, opkomende filmmakers. Nu hebben we gelukkig een fijn platform als Cinecrowd om via crowdfunding onze financiën binnen te halen, maar het is fijner als er ook voor ons fondsen beschikbaar zijn. Voor vele fondsen en subsidies moet je al wat werk gedaan hebben. Op zich begrijp ik het heel goed, als iemand zoiets voor het eerst doet is dat risico vol en je wil je geld niet door de wc spoelen, maar aan de andere kant denk ik, hoe gaaf is het dat jongeren zoveel ambitie en motivatie hebben om zo’n productie te willen doen en laten we de kans geven aan de nieuwe generatie om ertussen te komen."

Wat zouden regio’s als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Regio's als Limburg, Friesland en Zeeland zie je niet heel veel terug in de meeste Nederlandse films en TV series, maar dat kan juist hun voordeel zijn. Juist ook die gebieden hebben hun eigen unieke twist. Mooie landschappen, of een andere soort cultuur in vergelijking tot het midden van het land, waar je juist ook mooie verhalen over kan schrijven en/of prachtige beelden kan schieten die men nog niet vaak heeft gezien, wat ze juist ook weer onderscheidt van datgene wat er al is."