In gesprek met Nathalie Crum

Wat was jouw motivatie om documentaires te maken?

"Dat ik documentaires wilde maken heb ik niet bedacht, dat is zo ontstaan. Tijdens mijn lerarenopleiding aan de kunstacademie kwam ik erachter dat ik meerdere disciplines interessant vond. Fotografie, schilderen, tekenen, maar vooral kunstgeschiedenis. De achterliggende verhalen van kunst, met name over de kunstenaars zelf, daar kon ik geen genoeg van krijgen. Na het behalen van mijn diploma overwoog ik een vervolgstudie kunstgeschiedenis aan de universiteit. Tot ik per toeval de beschrijving van de opleiding Regie Documentaire van de Filmacademie tegenkwam. Ik kan nog voelen hoe groot mijn opluchting was. Het voelde gek genoeg alsof dat stukje speciaal voor mij geschreven was. Ineens viel het allemaal op z’n plek. Alles kwam er in samen voor me: de verdieping in een achterliggend verhaal én het vormgeven daarvan."

Je hebt ook als fotograaf gewerkt. Wat is voor jou het verschil en/of de overeenkomst tussen fotografie en film?

"Fiona Tan zei eens iets moois over haar video-installatie Correction, waarin ze filmische, maar nauwelijks bewegende portretten van Amerikaanse gevangenen laat zien. Ze beschrijft deze manier van werken als de twilight zone tussen film en fotografie, waarbij ze tijd ziet als een materie waarmee ze beeldhouwt. Door haar uitspraak veranderde mijn kijk op het verschil en de overeenkomst tussen film en fotografie: je beeldhouwt vooral op verschillende manieren met tijd."

Wat is de belangrijkste les die je als documentairemaker hebt geleerd?

"Dat het maken van je documentaire altijd veel verder gaat dan het maken van die documentaire. Als iemands leven centraal staat in je film leg je een vergrootglas op zijn of haar leven. Je laat letterlijk en figuurlijk een sterke bundel licht erop schijnen. Je probeert in je regie de kern van het verhaal te pakken te krijgen, maar dus ook bij de persoon die het leven leidt dat jij filmt. Dat kan heel wat losmaken en teweegbrengen, zowel positief als negatief. Het maken van je film heeft effect op het leven zelf. Ik probeer me daar altijd bewust van te zijn."

Wat is de meest belangrijke eigenschap van een documentairemaker?

"Integer handelen. Binnen het maakproces van je documentaire doe je er naar mijn idee goed aan om bij elke stap even stil te staan en je af te vragen wat de betekenis is van je keuze. Wat draagt het bij aan het onderwerp, welke uitwerking heeft het op de mensen die ik film, wat vraag ik van de mensen waar ik mee werk? Je verbeeldt een of iemands verhaal vanuit jouw visie. Daar is vertrouwen mee gemoeid. Je mag er mee aan de slag gaan, maar nooit mee aan de haal."

Kun je een reden geven waarom het voor documentairemakers in de ideeën/ontwikkelfase goed zou zijn de Writers Room Documentaire te volgen?

"Het ontwikkelen van je documentaire bestaat onder andere uit heel veel (en in sommige gevallen heel lang) schrijven. Het schrijven van een filmplan is een vak apart waar al bepaalde houvasten voor bedacht zijn. Die houvasten kunnen je erg helpen, maar dan moet je ze natuurlijk wel kennen en weten hoe er mee om te gaan. Ook kan het heel goed werken om je plan eens voor te leggen aan een groep mensen die helemaal niets van jouw idee afweet. Het kan je bijvoorbeeld een invalshoek bieden waar je zelf niet eerder aan dacht, of gewoon helpen je gedachtes te structureren."

Waar ben je nu zelf mee bezig?

"Met verschillende dingen, maar op het moment vooral met mijn nieuwe documentaire die ik samen met mint film office en NTR mag maken. Het filmidee ontwikkelt zich nog omdat ik middenin mijn research en schrijven zit, maar het wordt sowieso een film waarin de impact van onze stigmatiserende blik op overgewicht centraal staat."

Wil je graag meer weten over de Writers Room Documentary?

Aanmelden kan nog tot 21 augustus. Vindt meer informatie hier.