Een impulsieve actie

"Dit project was eigenlijk een vrij impulsieve actie. Voordat de corona-situatie zich ontvouwde, zouden wij het weekend van 5 juni meedoen aan het 48 Hour Film Project in Amsterdam. Natuurlijk werd dit tot onze grote teleurstelling geannuleerd gezien de situatie." 

"Toen de storm een beetje was gaan liggen besloot de centrale organisatie van het 48 Hour Film Project om een globale competitie te organiseren waarin alle steden ter wereld in één keer een 48 Hour film gingen maken en het tegen elkaar gingen opnemen middels een online stemsysteem en een lokale jury in elke stad. Toen ik zag dat dit georganiseerd werd, besloot ik me eigenlijk meteen aan te melden. Zonder te weten of iedereen nog wel beschikbaar zou zijn. Gelukkig is alles mooi uitgepakt."

"Het was heerlijk om weer op een set te mogen staan. Wel met minder mensen dan normaal, gezien de omstandigheden. De locatie was zeer makkelijk te vinden gezien ik momenteel het geluk heb om zelf antikraak te wonen in de locatie waar de opnames plaatsvonden. Het is een ideale filmlocatie gezien de diversiteit. Lege gebouwen, een mooie tuin, lange gangen en zelfs een kerk!"

Andere werkwijze

"De corona-regels hebben ons eigenlijk niet heel erg dwars gezeten. Persoonlijk vond ik het fijn om weer eens een keer met een kleinere crew te werken. Dat maakt het werk toch weer eens stukje gezelliger, je krijgt dan toch iets meer het gevoel alsof je echt samen een film aan het maken bent. Wanneer je met een crew van 30 man werkt, is het soms veel hectischer en mis je toch een beetje de connectie met veel mensen op de set."

"Ook had ik de keuze gemaakt om terug te gaan naar oude werkwijzen door geen monitors te gebruiken. Ik vertrouwde volledig op mijn DOP Coen Leuven dat de beelden goed en in focus zouden zijn. Dit was natuurlijk uiteindelijk ook het geval. Voor sommige mensen was dit even wennen, maar ik realiseerde me: 'als mensen het vroeger ook zonder schermpjes konden, dan moeten wij dat toch zeker ook nog steeds kunnen?' Een andere belangrijke motivatie achter deze keuze was dat mensen vaak samen gaan plakken achter een monitor en dat willen we natuurlijk ook niet hebben."

Een orkest dirigeren

"Elke 48 Hour Film Project, en met name deze, laat de kracht zien van samen iets creëren en hoe je de mooiste dingen kunt maken wanneer je elkaar volledig vertrouwt. Elke keer is het een sprong in het diepe, maar wanneer je weet dat je op iedereen kunt bouwen dan komt het vrijwel altijd goed uiteindelijk." 

"Ook deze keer waren er weer een paar helden zoals onze editor Ayse Remmler, die vanwege een paar technische problemen midden in de nacht nog vanuit Duitsland kwam afgereisd om vervolgens de film op locatie te gaan monteren. Wederom dacht ik totdat de film compleet was: 'wat gaat het worden, zal het überhaupt iets worden?' Het is mooi om dan te zien dat alle onderdelen toch weer mooi in elkaar vallen."

"Muziek is bij mij telkens een belangrijk verbindend element. Ik denk dat dit er bij al onze 48 Hour Film Projecten voor heeft gezorgd dat ze aanvoelen als 'afgemaakte' films met een mooi begin en einde. Muziek vind ik dus ook een van de tofste dingen om mee te werken, het vinden/creëren van passende muziek die de film tot een hoger niveau tilt."

"Eigenlijk heb ik alles wat er in het proces gebeurt, voordat de montage af is, vooral te danken aan al deze fantastische mensen die hun steentje bijdragen. Als regisseur tijdens een 48 Hour Film Project zie ik mijzelf eigenlijk ook meer als een dirigent van een orkest. Ik bepaal de richting en de energie, maar zonder een orkest sta ik alleen maar wat met mijn handen te wapperen." 

(c) All visual material is used with the filmmaker's permission.