In 2017 verscheen zijn geruchtmakende eerste deel The Uncertainty Has Settled. Daarin behandelde Poels verschillende wetenschappelijke aannames over klimaatverandering en bezocht ook klimaatcritici. Die film kwam hem duur te staan met haatmails en dreigementen van activisten. Op veel plekken werd de film geweigerd en onder druk uit bioscopen gehaald. Daarover maakte hij zijn tweede deel Paradogma. Hierin onderzocht hij de giftige staat van het huidige publieke debat en maakte hij thema’s als polarisatie, conformisme en intolerantie zichtbaar. Vorige week ging het laatste deel, Return To Eden, online in première. Na een kleine week staat de teller op ruim 25.000 views.
Return To Eden
In Return To Eden grijpt Poels weer terug naar klimaatverandering en landbouw. In ruim 100 minuten stelt hij de vraag in hoeverre wij mensen deel zijn van de natuur en waar de grenzen liggen in het willen reguleren van het klimaat, de natuur en onze voedselvoorzieningen. Is de huidige klimaatverandering een probleem of uitdaging? Daarvoor reist hij door Europa, Afrika en Amerika en bezoekt inspirerende experts op zoek naar oplossingen en hoop.
Ver verwijderd van collectieve klimaathysterie, angst en chaos, is er hoop, inspiratie en zijn er oplossingen. Over politieke kleuren heen. Los van framing. Vol diepe wijsheid van mensen die de oplossingen ecologisch benaderen. Waar de globaliserende boer tussen overheidssubsidies, banken en afnemers wordt meegezogen in de kern van het probleem, verbouwt de onafhankelijke ondernemer op inspirerende wijze zijn lokaal voedsel, midden in de woestijn. En dat kan wel eens meer oplossingen bieden dan puur voor ons voedsel. Een gezonde, levende bodem verorbert grote hoeveelheden CO2. Maar kan het zelfs een stap verder gaan? Kan een gezonde bodem in de woestijn het klimaat kalmeren en orkanen voorkomen?
Reguleren en manipuleren
“De grens tussen reguleren en manipuleren is flinterdun," zegt Poels. “Die moeten we als burgers zeer kritisch bewaken. Vooral duurzaamheid en CO2 kunnen ongelimiteerd worden misbruikt als gereedschap om politieke globale agenda’s door te drukken. Centralisatie van macht, van landbouw en ons voedsel trekt ons steeds verder uit onze biologische en natuurlijke balans. Gezond verstand verward men dan al vlug met tabellen en technologie, een voedingsbodem voor chaos."
"De technologische revolutie is een spannende richting die niet essentieel verkeerd is. Maar in hoeverre ondersteunt onze technologie nu het leven? De technologie van nu kan ongemerkt die cultuur, landbouw en identiteit opslokken en veranderen in een ingewikkelde brij. Creativiteit, vrijheid, innovatie en fundamentele biologische verbindingen dreigen de dupe te worden. Terwijl juist die zaken de drijvende kracht zijn van een sterke gemeenschapszin, die de oplossing biedt voor de grote problemen van deze tijd. Wij zijn het enige ras op aarde dat zich in rap tempo aan het loskoppelen is van zijn biologische oorsprong”. Is dat slim en waar ligt de grens? Dat probeert Poels te ontdekken in een tot nadenken stemmend verhaal.