At Midnight Plays a Dance-Tune (2018, Roy Seerden, 30 minuten)

Het nieuws dat zijn moeder ernstig ziek is, drijft filmmaker Roy Seerden de nacht in, steeds verder weg van het dagelijks bestaan. Zijn vroegere buurman Antoine passeert het pad van zijn gedachten. Gedreven door het mysterie gaat Roy naar hem op zoek.

Roy Seerden's afstudeerfilm At Midnight Plays a Dance-Tune werd onder andere vertoond op International Documentary Film Festival Amsterdam, Go Short - International Short Film Festival Nijmegen en het Nederlands Film Festival en won verschillende prijzen, waaronder een documentaire Wildcard.

De Nederlandse Filmacademie presenteert (2018, Dominique Hoogendoorn & Josephine Moen, 28 minuten)

De Nederlandse Filmacademie presenteert is een reis door 60 jaar archief van de Nederlandse Filmacademie. Zes filmmakers – één uit ieder decennium – reflecteren op hun eigen afstudeerfilm en vertellen over de jeugdige ambitie die elk van hen dreef.

De eindexamenfilm De Nederlandse Filmacademie presenteert is een co-productie tussen Dominique Hoogendoorn en Josephine Moen. Voor Josephine Moen was het de eerste ervaring als regisseuse.

The Long Road Home (2018, Jennifer Gijrath, 27 minuten)

In The Long Road Home gaat Jennifer Gijrath het gesprek aan met haar vader en haar familieleden die zo lang hebben gezwegen.

Jennifer Gijrath is een documentairemaakster die de kijker een inkijkje wil geven in een voor de meeste mensen onbekende wereld. De personages in haar films werken toe naar een belangrijke gebeurtenis in hun leven waardoor het voor de kijker spannend is om naar de documentaire te blijven kijken.

Als je later groot bent (2019, Max Baggerman, 21 minuten)

Als je later groot bent is de afstudeerfilm van Max Baggerman en gaat over de sleur van het Nederlandse werkleven.

Max Baggerman is een filmmaker van twee uitersten. Enerzijds maakt hij zeer conceptuele films, zoals Macht (2017) en zijn afstudeerfilm Als je later groot bent (2019), waarbij hij de nadruk legt op de filmisch ervaring en de filosofische impressie, anderzijds maakt hij films met een empathische en persoonlijke benadering, zoals zijn derdejaars film Rustzoeker (2018).

Ballen (2013, Janne Schmidt, 13 minuten)

Student Teun heeft zaadbalkanker en moet zijn studentenwoning inruilen voor zijn ouderlijk huis omdat hij gaat beginnen met zijn behandeling.

Janne Schmidt (1990) studeerde af in 2013 en maakte daarvoor al haar eerste korte film Ballen. Die film wint in 2016 de prijs voor beste film tijdens ShortCutz Amsterdam. Haar tweede korte film Giraffe, gemaakt in het kader van een 48 Hour Film Project, won wereldwijd verschillende prijzen.

Notre Frère Fabian (2018, Janne Schmidt, 12 minuten)

Twee zussen raken in een emotioneel conflict tijdens de reis die ze maken om het verlies van hun overleden broertje een plek te geven.

Na de twee successen met Ballen en Giraffe heeft Janne in 2018, samen met een groep enthousiaste jonge filmmakers, haar derde korte film Notre Frère Fabian geregisseerd. De hoofdrollen werden vertolkt door Romy Gevers en Gouden Kalf winnares Abbey Hoes.

Schaduwjager (2017, Nicole Jachmann, 10 minuten)

Een jongen op zoek naar zijn gestolen view-master. Een zoektocht waarbij jaren voorbij gaan in seconden, een omgeving sneller verandert dan je denkt en waarbij de jongen hier telkens op moet inspelen.

Schaduwjager is de eerste film die Nicole Jachmann zelf geregisseerd heeft. Momenteel zit ze in de productiefase van Scooters, een korte film die ze zelf schreef en regisseert en met steun van onder meer het Nederlands Film Fonds en het Limburg Film Fonds.

Coquille (2017, Yorn Heijnen, 8 minuten)

Een poëtische roadmovie over de jonge zangeres Elvira Deuntjes die door haar verbeelding haar onzekerheid wil overwinnen.

Yorn Heijnen is een bekende op het gebied van kortfilm-productie in Limburg. Zo was hij uitvoerend producent en locatiemanager van de CineSud Talent producties Schaduwjager, Hotel Oswald, Convoi Exceptionnel en van de historische kostuumfilm Tot Inkeer. 

While She Waits (2019, Sonja Wyss, 10 minuten)

In een subtiele choreografie maakt een vrouw zich langzaam los van een vertrouwd en gestructureerd wereld, op het punt een wereld binnen te gaan die voor haar onbekend is.

Sonja Wyss werkt zowel met installaties als film met daarin elementen die als een rode draad door haar oeuvre lopen. Haar fascinatie ligt in twee hoofdthema's: fragiele schoonheid en het verlies van onschuld. In deze zowel bij de productie van Matrescence (2016) werkte ze samen met danseres en filmmaker Jorijn Vriesendorp.

(c) All visual material is used with the filmmakers' permission.