In gesprek met Dylan Geurts

Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Dylan Geurts, een 27-jarige filmmaker uit het mooiste stadsie van Nederland: Utrecht. Iets meer dan 2 jaar geleden ben ik afgestudeerd aan de Dutch Filmers Academy, toen nog gevestigd in Hilversum. Het was een vrij brede studie waarin de focus lag op het werkveld betreden als allround freelance filmmaker.

Tijdens mijn studie was ik wel vrij om mijn eigen specialisatie te onderzoeken. Hier heb ik dan ook mijn liefde voor het regisseren ontwikkeld."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Op een set staan en je idee tot leven zien komen blijft het mooiste wat er is. Zeker wanneer je dit doet met een gedreven team van mensen die elkaar allemaal vertrouwen. Ik kan dan ook enorm genieten van het samenwerken dat bij film komt kijken. Het is echt een teamsport.

Daarnaast werkt het maken van een film ook therapeutisch voor mij. Je kunt je ei erin kwijt en bepaalde onderwerpen bespreekbaar maken die anders moeilijk aan te snijden zijn."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Momenteel ben ik, naast fulltime video editor, bezig met het realiseren van een korte film waarin dementie wordt gevisualiseerd: Heimwee naar Gisteren. We gaan de film realiseren via een crowdfundingcampagne op CineCrowd. Eind september hebben we de teaser hiervoor opgenomen, een moment waar we enorm naar uit hebben gekeken. 

De film gaat over de gepensioneerde ober Jos en we volgen hem in wat aanvoelt als een doodnormale dag in zijn leven. Maar die enkele dag vat in werkelijkheid alle stadia van dementie samen. Langzaam maar zeker verliest hij steeds meer zijn grip op de werkelijkheid.

Wat de film voor mij zo bijzonder maakt is dat we gedurende de hele film de focus op Jos houden. Bij elke opeenvolgende scene maken wij als kijkers een sprong in de tijd. Met elke sprong zit de camera ook fysiek dichter op Jos. Als kijker word je hierdoor in de schoenen gezet van iemand met geheugen- en identiteitsverlies."

Wat is jouw motivatie geweest om Heimwee naar Gisteren te starten?

"Dementie in het algemeen is een onderwerp dat dicht bij mij ligt. Mijn oma heb ik zien aftakelen door Alzheimer en een paar jaar later heeft mijn vader een hersenontsteking gekregen. Dit heeft geresulteerd in gigantisch geheugenverlies en een totale ontsporing van zijn gedrag.

Ik merkte dat dit vooral de mensen om de dementerende heen raakt. Het is erg lastig om mee om te gaan en het is nog lastiger om je te kunnen inleven in wat diegene meemaakt. Wanneer ik verhalen lees of films zie die dit onderwerp aankaarten, merk ik dat ik er steun en rust in kan vinden. Het helpt je om de ziekte beter te begrijpen, iets wat ervoor kan zorgen dat je hier zelf beter mee omgaat in de toekomst. Die steun en rust wil ik dan ook graag bieden aan anderen."

Stel je krijgt de kans je 'jongere ik' zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Het is wellicht een beetje een cliché, maar ik zou mezelf meegeven om gewoon zoveel mogelijk films te gaan maken en ervaring op te doen. Filmschool en filmboeken hebben mij veel kennis gegeven over het vak, maar de praktische vertaling ontbreekt hier vaak in.

Vandaar dat ik tegen mijzelf zou willen zeggen: maak gewoon iets. Juist wanneer je een project hebt gemaakt dat niet helemaal lekker uit de verf is gekomen, leer je het meest."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Toen mijn afstudeerfilm Rood Woud tijdens de Nacht van de korte film werd vertoond was ik wel erg trots. Ik zat in het publiek terwijl ik, voor mij, onbekende mensen om mij heen hoorde zeggen hoe tof ze de film vonden. Er werden zelfs theorieën over het verhaal besproken. Die waardering en het feit dat de film bij een publiek zo ging leven heeft mij erg goed gedaan."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"De kern van wat ik mis binnen de Nederlandse film, is variatie. Voornamelijk als het gaat om genres, maar ook zeker qua locaties, verhalen en acteurs.

Ik ben zelf bijvoorbeeld een enorme horrorliefhebber, een genre wat binnen Nederland helaas zo goed als dood is. Het komt erop neer dat het voor mij allemaal een stuk gedurfder mag."

Wat zouden regio's als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Deze provincies kunnen nieuwe perspectieven bieden binnen het huidige filmlandschap. Het geeft andere Nederlandse landschappen weer, biedt mogelijkheden voor nieuwe (of oude onderbelichte) verhalen, maar ook voor nieuwe makers en nieuwe acteurs.

Daarom vind ik dat we lokale makers zoveel mogelijk moeten steunen en genoeg kansen moeten geven om naar de voorgrond te treden. Een filmfestival als Film by the Sea in Zeeland is een goed voorbeeld hiervan. Daar kunnen nieuwe werken worden getoond en nieuwe makers worden geïnspireerd. Maar er zijn er, naar mijn mening, niet genoeg van."