Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Nadine, 46 jaar en woon sinds 2016 met mijn man en drie zoontjes in Brussel. Ik studeerde Geschiedenis in Groningen en begon mijn carrière als politiek medewerker voor een D66 Europarlementariër, waarna ik in dienst trad bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hier werkte ik voornamelijk in EU-gerelateerde functies."

"Gaandeweg ben ik meer mijn drang gaan volgen om via verhalen te onderzoeken hoe onze tijdgeest de levenskeuzes van mensen beïnvloedt. Tussen 2006 en 2009 schreef ik vanuit Rabat (Marokko) tijdens een sabbatical als journalist voor verschillende Nederlandse kranten en bladen. Weer terug in Nederland besloot ik in 2012 de diplomatieke dienst te verlaten en volgde bij Open Studio in Amsterdam de camjo-opleiding, waarna ik me richtte op het maken van korte films voor museale tentoonstellingen."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Het allerfijnst vind ik het filmen zelf. Als ik al mijn voorbereiding loslaat en me verhoud tot wat er om mij heen gebeurt. Ik kan enorm genieten van die concentratie en de verbinding die ik dan voel met de mensen die ik probeer te portretteren, de gesprekken die we voeren, het proberen te achterhalen wat hun drijft. Ik vind het fijn om als een soort buitenstaander het hele menselijke spel om mij heen te mogen observeren. Deze alertheid voor mijn omgeving kan ik missen in periodes van bureauwerk, waar er allerlei afleidingen zijn en de to do-lijstjes zich in mijn hoofd opstapelen."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Op dit moment ben ik bezig met de crowdfundingcampagne voor mijn documentairedebuut Notes from Brussels, waarin ik drie vrouwen volg die achter de schermen van de Europese politiek in Brussel werken: een jonge Franse politiek medewerker in het Europees Parlement, een Poolse journalist en een Duitse EU topambtenaar."

"De vrouwen kwamen net als ikzelf naar Brussel als twintiger vanuit een verlangen bij te dragen aan Europa. Maar waar ik deze werkomgeving uiteindelijk verliet na een burn-out, zijn zij gebleven. In de film ben ik de verteller en onderzoek ik hoe de vrouwen zich staande houden in deze werkomgeving, terwijl ze hun Europese droom proberen te verwezenlijken; hoe de dynamiek in de ‘Europese bubbel’ hun voedt, maar ook opslokt en de prijs die ze betalen voor het intense werkritme."

Het grootste deel van de opnames heb ik achter de rug. Maar om de film te kunnen afmaken en de editor, sound designer en color grader te kunnen financieren, ben ik deze campagne begonnen. Alle steun is meer dan welkom!

Wat is jouw motivatie geweest om Notes from Brussels te gaan maken?

"In 2016 verhuisde ik met mijn gezin terug naar Brussel, toen mijn man er een baan aangeboden kreeg. Door deze terugkeer kwamen de herinneringen aan mijn eigen Europese periode weer bovendrijven; als jonge politieke assistent in het Europees Parlement en daarna als Nederlandse EU diplomaat die regelmatig naar Brussel reisde. Ik haalde oude vriendschappen weer aan en vond het mooi te zien hoe zij betekenis vonden in hun Europese carrières. Op een bijna melancholische manier raakte ik weer in de ban van Europa."

"Tijdens het filmen van de vrouwen onderzocht ik onbewust of ik de juiste keuze had gemaakt om deze werkomgeving achter me te laten, terwijl ik me tegelijkertijd zeer bewust was van de reden dat ik daartoe had besloten. Ik herkende me in de worstelingen, die in mijn geval tien jaar geleden een burn-out veroorzaakten. En ik vroeg me af wat de consequenties waren voor hun persoonlijke leven, in hoeverre ze ruimte konden geven aan andere verlangens."

"Er bestaan veel negatieve beelden over Brussel en de 'eurocraten'. Ik hoop daarom via mijn hoofdpersonages het menselijke gezicht te tonen; de toewijding van de vrouwen, hun liefde voor Europa, en wat zij met hun warmte en empathie op de werkvloer inbrengen. Maar ook de worstelingen die gepaard gaan met het werken in zo'n hyperactieve politieke omgeving. Want als je hier wat wilt bereiken, dien je je volledig te geven. Ik bevraag dat systeem dat door zovelen als vanzelfsprekend wordt gezien. Zijn het de vrouwen die voor dat intense werkritme kiezen of dringt zo'n ritme zich op op? En wat zegt dat over onze tijd?"

Stel je krijgt de kans je 'jongere ik' zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Ik word altijd rustig van het besef dat alles stap voor stap gaat. Dat het mooi is om een eindresultaat voor ogen te houden, maar dat de weg daarnaar toe telt. Daarnaast besefte mijn jongere ik misschien onvoldoende wat een luxe het is zoveel tijd te kunnen besteden aan je interesses, aan reizen, literatuur, vriendschappen etc."

"Toen ik moeder werd en allerlei andere instincten ontdekte en verlangens zich opdrongen om voldoende tijd en aandacht aan mijn kinderen te kunnen besteden, bleef er weer minder ruimte over voor de interesses die mijn jongere ik zo ongedwongen kon volgen."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"De artikelen die ik schreef als freelance correspondent in Marokko, de films die maakte voor tentoonstellingen, en nu het koppig blijven doorzetten van mijn filmproject."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Ik ben ontzettend blij dat er platforms als CineCrowd bestaan, die het mogelijk maken om buiten de gebaande paden een film te maken en je daarin begeleiden. Met mijn documentaire-project paste ik in geen enkel plaatje. Notes from Brussels wordt mijn documentaire-debuut en bijna alle Nederlandse fondsen bedienen alleen gevestigde makers."

"Bovendien eisen de meeste fondsen dat er een duidelijke link met Nederland in het verhaal moet zijn. Met mijn Franse, Duitse en Poolse personages pas ik niet in dat plaatje. Voor een Nederlandse producent was daarmee mijn documentaire-idee lastig te financieren en daarmee niet aantrekkelijk. Ik besloot daarom vrij snel zelf aan te slag te gaan met het filmen. Maar het nadeel daarvan is weer dat de productie dan al snel te ver gevorderd is. De meeste fondsen geven alleen geld aan projecten die nog moeten starten."

Wat zouden regio's als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"In het verlengde van mijn vorige antwoord: initiatieven ontwikkelen voor filmmakers die niet direct in de plaatjes van de fondsen passen. Volgens mij is dat precies wat CineSud beoogt!"

CineSud x CineCrowd

CineSud spreekt maandelijks met makers die crowdfunden via CineCrowd. Zo brengen we nieuwe makers en publiek al in een vroeg stadium met elkaar in contact en zetten we nieuwe projecten in de schijnwerpers. Wil je ook projecten steunen van nieuwe makers? Check dan cinecrowd.com.