Kun je iets over jezelf vertellen? 

"Mijn naam is Joeri Ritzen ik ben 23. Ik ben geboren in Swalmen maar woon momenteel in Utrecht voor mijn studie. Ik zit in mijn afstudeer jaar waar ik nu bezig ben met mijn film Modern Miense!"

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Vaak is er een momentje wanneer ik op set sta en dan kijk ik even om me heen en dan staat er een hele crew aan het werk op een bizarre locatie. Of je bent met en documentaire bij iemand over de vloer die je anders nooit zou ontmoeten. Dan neem ik gewoon even een momentje om te genieten van de gekte, met een ander vak zou je dat soort dingen niet zo beleven."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Mijn film Modern Miense gaat over een duivenmelker uit 1900 genaamd Bear (73) die aan het wachten is op zijn wedstrijdduif die terug komt vanuit Frankrijk. De duif verschijnt kort maar verdwijnt weer het bos in. Bear gaat achter de duif aan en vind zijn weg door het bos waar hij uit eindelijk uitkomt bij een enorm winkelcentrum dat midden in de weilanden en bossen is gebouwd, hij is dus in 2022 terecht gekomen. In zijn reis wordt hij opgehaald door twee hangjongens en ziet hij hoe zijn oude dorp verandert is de laatste 100 jaar."

Wat is jouw motivatie geweest om dat te doen wat je nu doet?

"Ik wilde heel graag iets maken dat dicht bij mij stond en heb al jaren het idee om een Limburgse film te maken. Ik ben gaan zoeken naar verhalen en boeken uit mijn dorp en uit de omgeving. Zo kwam ik uit bij het boek De Soepsteen en andere ‘waargebeurde’ verhalen uit het Jagershuis. Dit zijn grote deels verhalen uit Boukoul en Swalmen die zich ergens tussen 1870 en 1890 afspeelde. Ik had het hier over met mijn ouders en het deed me ook denken aan verhalen van mijn grootouders. Ik herkende het dorp in de verhalen eigenlijk niet meer terug. De straatnamen klopte nog maar de mensen en de manier van leven sterven langzaam uit. Door de modernisering en globalisering verliezen we als Limburgers maar vooral als Nederlanders langzaam onze identiteit. Ik hoop met mijn film ons te kunnen laten herinneren wie wij zijn en waar we vandaan komen. Ik wil ook niet zeggen dat het slecht of goed is, ik wil gewoon laten zien wat er gebeurd."

Stel je krijgt de kans je ‘jongere ik’ zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Vorig schooljaar heb geprobeerd met een documentaire af te studeren en dat liep een beetje de soep in, ik zou tegen mezelf zeggen begin zo snel mogelijk met draaien. Want dat die beelden kan niemand je meer afnemen en hoe meer je draait hoe beter je weet wat wel en niet werkt voor jou film. Maar aan de andere kant was ik dan waarschijnlijk niet begonnen aan deze film, dus soms lopen dingen hoe ze lopen. Verder zou ik nog willen meegeven: zoek vooral mensen op en sta open voor mensen dan komen er vaak goeie dingen op je pad."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Ik ben niet echt trots op één specifiek project, meestal als een project klaar is dan ben ik er zelf ook helemaal klaar mee en dan duurt het een paar jaar voor dat ik het weer mooi vind. Maar soms ben ik wel trots op alle dingen die ik heb gedaan binnen film en waar het me gebracht heeft en de mensen die ik heb leren kennen door het maken van films en veel op set te staan!"

Zijn er ontwikkelingen waar je naar uitkijkt?

"Ja, ik vind het heel leuk dat mijn film een beetje begint te leven, ik heb heel veel uren onderzoek gedaan in boeken en met mensen gepraat die eigenlijk niet zo goed wisten wat ik nu wilde gaan maken. Maar momenteel begint alles een beetje bij elkaar te komen, de crew wordt rond, de crowdfunding staat online, we gaan de productie in. Vooral door de crowdfunding zien mensen uit mijn dorp ook iets over wat we willen maken en worden ze er ook enthousiast over."

Welke uitdagingen of kansen zie jij in Limburg en/of de Euregio/een regio in het algemeen?

"Ik denk dat Nederland provinciale films mist. Er zijn teveel films waar iedereen een neutraal Nederlands accent heeft en waar vooral de randstad in naar voren komt. Ik denk dat het komt omdat veel makers uit de randstad komen, of juist hun streek hebben verlaten om daar film te studeren. Je moet dan echt een liefde hebben voor waar je vandaan komt om films te maken die zich afspelen in de streek waar je vandaan komt. Voor sommige mensen valt dat weg. Maar ik zie wel steeds meer makers die daar de meerwaarde in zien. Met initiatieven zoals cinesud en het Limburgs filmfonds, maar ook een push vanuit het het NL filmfonds voor meer diversiteit zie ik er wel meer kansen in!"

"De uitdaging blijft om een hele crew naar Limburg te halen omdat toch veel van de Nederlandse film industrie in Amsterdam zit, dat kost natuurlijk meer geld. Wanneer je in Amsterdam draait kun je een crew bij elkaar verzamelen die binnen 30 minuten op set staat en thuis kan overnachten."

Wat is voor jou de meerwaarde van het maken van films in de Euregio of ‘de regio’ in het algemeen (buiten een epicentrum als de Randstad)?

"Ik vond de afstudeer films Goudhaan van Sem Dingemans en Frost van Benno Geurts van vorig schooljaar echt een meerwaarde hebben aan de afstudeerfilms die er dat jaar gemaakt zijn. De verhalen hadden zich net zo goed in de randstad kunnen afspelen maar Nederland is meer divers dan dat. Door deze films hoop ik dat meer Nederlanders zich ook terug vinden in de films die er gemaakt worden."

CineSud x Voordekunst

CineSud spreekt maandelijks met makers die crowdfunden via Voordekunst. Zo brengen we nieuwe makers en publiek al in een vroeg stadium met elkaar in contact en zetten we nieuwe projecten in de schijnwerpers. Wil je ook projecten steunen van nieuwe makers? Check dan voordekunst.nl.