Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Karel Konings. Geboren te Bilzen, Belgisch Limburg. Op mijn achttiende ging ik studeren aan de Katholieke Universiteit te Leuven. Chemical Engineering. Na het behalen van de Master kwam ik er echter achter dat ik wilde acteren. Eens toegelaten op de Amsterdamse Toneel & Kleinkunst academie kwam ik er dan weer achter dat ik ook films wou maken. Het is natuurlijk moeilijk om als regisseur veel set-ervaring op te doen, tenzij je assisteert. Dat laatste vond ik dan minder leuk. Door te acteren doe ik echter wel veel set ervaring op en sta ik ook altijd dicht bij het verhaal en de regisseur. Dan sta ik lekker dicht bij de inhoud. Daar hou ik van. Hoewel ik ook van tijd tot tijd goed kan genieten van de buitenkant. Zoals Jurassic Park. De eerste dan."

Waar geniet jij keer op keer van bij jouw vak? En waarom?

"Lol. Op zich vind ik elk aspect van een film maken interessant. Bijvoorbeeld: Iemand die special props doet gaat bijvoorbeeld op zoek naar een stethoscoop uit de jaren 50. Dan kom je er weer achter hoe die uitzien en werken. Of met een producer ga je alle fondsen af en ga je een bepaalde strategie opstellen om zo veel mogelijk geld te innen. Een film maken is gewoon super divers. Als je alles interessant vindt, dan is dat zeker mooi meegenomen. Het enige wat ik echt haat, is de stress tijdens de pre-productie."

Kun je iets vertellen over waar je nu mee bezig bent?

"Het is 1950, en we bevinden ons in instituut d’Ypremont-Landen. Als voorbereiding op een nieuwe invasie heeft men dit oude weeshuis heropend ter creatie van een nieuw leger, een leger van kinderen met paranormale gaven.

Verpleegster Marielle (32) probeert ondanks de lastige situatie het leed van de kinderen te verzachten. Wanneer ze erachter komt dat haar favoriete weeskindje Damien (10) getermineerd moet worden omdat hij zich te veel verzet, besluit ze nog één laatste keer te proberen Damien te overtuigen om toch mee te werken. Maar wil Damien wel gered worden, wetende dat hij levenslang gebruikt zal worden als militair instrument?

Vogelkooi gaat over gevangenschap. Al onze personages hebben er op een andere manier mee te maken. Damien zit gevangen in het instituut waar hij gedwongen wordt een moordwapen te worden. De doktoren zitten gevangen in hun plicht om hun land te verdedigen, door de jongens te gebruiken in hun nieuwe leger. Marielle zit gevangen in haar dilemma: Gaat ze Damien vrijheid bieden door hem te laten sterven of laat ze hem leven ondanks het tragische vooruitzicht?

Deze korte film gaat over hoe deze verschillende partijen handelen binnen hun gevangenschap, hoe een vrouw een kind wil redden dat niet gered kan worden. Klinkt dit voor jou als een vet project, help ons dan Vogelkooi te realiseren."

Wat is jouw motivatie geweest om dat te doen wat je doet?

"Mijn grootvader maakt schilderijen met allemaal gekke mannetjes die een bepaalde ironie symboliseren. In zekere zin valt ook bij mij de appel niet ver van de boom."

Stel je krijgt de kans je 'jongere ik' zelf advies te geven, wat zou dat zijn?

"Kijk het laatste seizoen van Game of Thrones niet."

Welke prestatie heeft jou het meest trots gemaakt?

"Mijn laatste project Jagers was super intens. Deze deed ik in co-regie met een vriend van mij, Maarten Sleegers. De film speelt 22 en 25 september op het Nederlandse Film Festival. Ga zeker kijken. Het is allemaal ’s nachts gefilmd en het gaat over pedojagers. Lekker actueel en gruwelijk. Maar misschien weet de film ook nog iets dieper aan te snijden.

Daarnaast speel ik ook in de film Frost van regisseur Benno Geurts. Deze is ook te zien op het Nederlandse Film Festival. Naast de geweldige actrice Joy Verberk, speel ik de hoofdrol in deze spannende dramafilm. Ik kan je niet te veel verklappen over het verhaal, maar wel zeggen dat wij boven in de Alpen in een sneeuwstorm hebben gefilmd."

Waar kijk je het meest naar uit?

"Als filmmaker ben je natuurlijk heel het jaar lang aan het kijken waar er subsidies vrijkomen. Ik ben dus ook al aan het kijken waar ik mijn volgend project kan opgooien. Het enige wat ik daarover momenteel kan zeggen is dat het een zenuwslopend familiaal drama is waar niets is wat het lijkt." 

Welke uitdagingen of kansen zie jij in Limburg en/of de Euregio/een regio in het algemeen?

"Er zijn te veel regisseurs en te weinig goede assistenten haha. Dus misschien moeten we elkaar toch maar eens gaan helpen."

Wat is voor jou de meerwaarde van het maken van films in de Euregio of ‘de regio’ in het algemeen (buiten een epicentrum als de Randstad)?

"Bijna alles wordt gedraaid in de Randstad en streken rondom. Limburg heeft dus nog veel onontdekt terrein. Hoewel Flikken Maastricht al bijna alle plekjes heeft opgebruikt in Zuid-Limburg. De creatieve geest weet echter met deze beperking nog steeds uit te blinken. Dus maak ze in."

Wat zouden regio's als bijv. Limburg, Friesland en Zeeland kunnen toevoegen aan de Nederlandse filmwereld?

"Ik denk dat de focus vooral op scenario moet liggen. Een low budget film kan het heel goed doen als het scenario goed is. Mensen blijven toch nog steeds onderschatten hoe moeilijk het is om een goed scenario te schrijven. Ik zou iedereen aanraden minder films te kijken en meer films te lezen."  

Wat mis je nog in Limburg en/of de Euregio?

"Heel cru gezegd: een goed verhaal. Maar dat is het moeilijkste van het hele vak. Als we nu eens met z’n allen pogen, wie weet wat er mogelijk is." 

CineSud x Voordekunst

CineSud spreekt maandelijks met makers die crowdfunden via Voordekunst. Zo brengen we nieuwe makers en publiek al in een vroeg stadium met elkaar in contact en zetten we nieuwe projecten in de schijnwerpers. Wil je ook projecten steunen van nieuwe makers? Check dan voordekunst.nl.