Wie ben je en wat doe je?

"Mijn naam is Amanuel Feben Demoz. Ik ben in 1996 geboren in Utrecht en opgegroeid in Amsterdam, in de Westerpark buurt. Ik heb een kunstdocent opleiding gedaan en zit nu in m’n vierde jaar op de Filmacademie, richting regie fictie. Ik werk af en toe als workshop-docent op basisscholen en ben vrijwilliger bij New Wave. Ik verzorg daar in het skatepark Zuid-Oost cinema-avonden. Daarnaast maak ik ook film en ben ik bezig met mezelf te ontwikkelen als beeldend kunstenaar." 

"In 2020 heb ik regie-assistentie gedaan bij de pilot-aflevering van Selfmade Man. Het was ontzettend leuk om te assisteren bij een verhaal dat heel belangrijk is voor mij. Vorig jaar heb ik de korte film Onvoltooid verleden tijd gemaakt. Dat is een vrij persoonlijk verhaal over EMDR en traumaverwerking, waarbij ik heel erg bezig was om de toeschouwer mee te nemen in hoe het is om een trauma te verwerken. Tijdens dat proces was ik ook al bezig met dat ik iets wilde maken wat net zo persoonlijk is, maar wel luchtiger. Iets waar ik zelf ook veel energie uithaal. Daaruit is Goudvink ontstaan, een slice of life film over queer liefde."

Waar geniet jij keer op keer van in je vak?

"Ik ben heel erg geïnteresseerd in mensen begrijpen en ik vind het heel erg belangrijk om me te kunnen inleven in iemand anders. Heel mijn leven heb ik moeite gehad om aan een ander uit te leggen hoe ik mij voel, omdat ik vaak heb ervaren dat ik als 'de ander' werd gezien. Daarom ben ik heel veel films en series gaan kijken, om een soort glimp van herkenning te zoeken. En die zoektocht is nog steeds bezig. Waarom ik graag film maak is omdat je constant bezig bent met hoe je de afstand kan verkleinen tussen het personage en het publiek. Hoe breng je die zo diep mogelijk bij elkaar? Hoe zorg je dat deze twee entiteiten een relatie met elkaar aangaan? Dat is mijn hobby, mijn lust en m’n leven. Ik vind dat heel interessant, daar kan ik alles waar ik mee bezig ben in mijn leven in kwijt."

Waar ben je nu mee bezig?

"Momenteel werken we aan de korte film Goudvink. Goudvink is een liefdesverhaal dat in eerste instantie gaat over kwetsbaarheid en intimiteit. Het gaat heel erg over leren communiceren, elkaar liefhebben en elkaar beter leren begrijpen, ondanks dat alles eigenlijk gewoon best wel goed gaat. Veel romantische films gaan over hoe je een ander kunt veroveren of hoe een relatie wordt verbroken. Ik ben juist meer geïnteresseerd in het vertellen over de liefde zelf. Wat kun je vertellen over een liefdesrelatie die gewoon goed gaat en hoe zich dat ontwikkelt? Daar zie ik voor mezelf nog een soort van gat wat ik wil opvullen. Vanuit het perspectief van queer mensen van kleur, omdat ik dat perspectief gewoon heel erg mis."

Wat is je motivatie geweest om te doen wat je nu doet?

"Ik heb me vroeger heel erg eenzaam gevoeld, omdat de wereld om mij heen - de wereld waar ik in opgegroeid ben - gewoon niet is ingericht voor mensen zoals ik. Of in elk geval: ik herken me niet in films, ik herken me niet in plaatjes in een boek. Inmiddels is daar al meer diversiteit in. Ik zie nu bijvoorbeeld personages van kleur die ook advocaat kunnen zijn of leraar of rechter. Maar nog steeds geldt dat als je jezelf niet gerepresenteerd voelt in de wereld om je heen, je er ook niet in kunt geloven dat die opties er voor jou óók wel zijn. Bovendien vind ik film een hele interessante kunstvorm, omdat deze je in staat stelt jezelf emotioneel te verbinden aan een ander persoon. Of die persoon nou bestaat of niet. Het is eigenlijk een soort activisme in de vorm van entertainment."

Welke prestatie heeft je tot nu toe het meest trots gemaakt?

"Dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat ik meer mag stilstaan bij het behalen van prestaties en het afronden van dingen. Maar ik merk toch wel als mensen zichzelf kunnen zijn in mijn buurt en zich veilig voelen of dingen met mij durven te delen dat ik daar trots op ben. Maar ook als ze zich wat meer 'normaal', wat meer gewenst of gewaardeerd, voelen in mijn buurt dan kan ik me daar heel trots over voelen. Vooral als ik zie dat leerlingen trots zijn op zichzelf en inzien hoe fantastisch ze zijn, dan ben ik trots."

Stel je zou je jongere ik een advies mogen geven, wat zou dat zijn?

"Het advies wat ik mijn jongere zelf zou geven is: je bent niet alleen en ga op zoek naar mensen zoals jij, mensen die je blij maken en je de ruimte geven om jezelf te zijn en wees lief voor jezelf. Dat is een advies wat ik zelf heb gekregen als jong mens en dat is het beste advies wat ik toen heb gekregen. Ik heb dat toen in mijn hoofd geprent. En dat is het advies wat ik ieder jong mens of überhaupt ieder  mens zou willen meegeven."

Wat mis je nog in het Nederlandse filmlandschap?

"Nederlandse makers hebben een talent voor humor en een interessante vorm van humor neerzetten. Graag zou ik nog wat meer de kwetsbaarheid van het dagelijkse leven willen zien. Ik mis nog een soort menselijkheid, een soort pijnlijkheid en daarbij stil durven staan en dat te omarmen. Ik denk dat de Nederlandse humor heel goed in staat is om die luchtigheid te bieden om het niet te zwaar te maken. Ik mis het soms om het over een beladen inhoud te hebben, zonder het gelijk te zwaar te maken of er gelijk allemaal grappen over maken, maar er eens gewoon bij stil te staan."

Wat zouden regio's toe kunnen voegen aan het Nederlandse filmlandschap?

"Ik denk dat er in Nederland te veel focus ligt op de Randstad. In mijn optiek is het doel van film maken om de afstand tussen mensen te verkleinen en je ziet nu dat er best wel veel afstand is tussen de randstad-ervaring en de ervaring van andere regio’s. Meer films over andere regio's dan de randstad maken is een mooi middel om ons land te verbinden."